پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عبدالحمید در زمینه‌چینی برای انتقاد به مسئولین نظام در سخنانش اینگونه گفت: «... آن حضرت صلی‌الله‌علیه‌وآله (ثروت و سرمایه‌دار شدن را) قبول نکرد، ... دنبال جمع‌آوری مال و ثروت نبود و نمی‌خواست زن و فرزندانش در ناز و نعمت به سر ببرند؛ درحالی که در جزیرة العرب و در قلمرو اسلامی، فقیر و گرسنه وجود دارد. اینها را می‌گویند رهبران واقعی.

رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله و فرزندان ایشان و صحابه، حتی یک ریال هم در بیت‌المال خیانت نکرده و سوءاستفاده مالی نکردند. حاشا و کلا؛ محال بود که صحابه از بیت‌المال سوءاستفاده بکنند. حضرت علی رضی‌الله‌عنه که پسرعمو و داماد رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وآله بود، در سختی زندگی می‌کرد. از بین دامادهای رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وآله فقط حضرت عثمان رضی‌الله‌عنه سرمایه‌دار بود که این سرمایه را هم از قبل داشت. حضرت عثمان وقتی به خلافت رسید، نه تنها از بیت‌المال هیچ استفاده‌ای نکرد، بلکه مسجدالنبی را از سرمایه خودش ساخت و از سرمایه خود برای مردم در کارهای عمومی خرج می‌کرد».[1]

عبدالحمید در این سخنانش، رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله را در ردیف دیگران قرار داده و مدعی شد همانند صحابه که در بیت‌المال خیانت نکردند، حضرت نیز خیانت نکرده است. این طرز بیان، اهانت‌آمیز و غیر محترمانه است. باید کردار پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌ ملاک برای یادگیری احکام قرار گیرد، نه اینکه عملکرد ایشان را ارزیابی کنیم و با نظر خود، آن را عادلانه یا ظالمانه و خائنانه بدانیم.

ابو سعید خدری می‌گوید: وقتی که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌ غنایم قبیله هوازن در جنگ حنین را تقسیم می‌کرد، مردی تمیمی به نام «حرقوص بن زهیر»[2] که از خوارج بود، آمد و به پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله گفت: یا رسول الله! در تقسیم غنایم، عدالت را رعایت کنید.[3] آیه نازل شد «وَ مِنْهُمْ مَنْ يَلْمِزُكَ فِي الصَّدَقاتِ فَإِنْ أُعْطُوا مِنْها رَضُوا وَ إِنْ لَمْ يُعْطَوْا مِنْها إِذا هُمْ يَسْخَطُونَ»؛[4] «و در میان آنها کسانی هستند که در (تقسیم) غنایم به تو خرده می‌گیرند؛ اگر از آن (غنایم، سهمی) به آنها داده شود، راضی می‌شوند و اگر داده نشود، خشم می‌گیرند (خواه حق آنها باشد یا نه)».

ذکر رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله و خیانت نکردن حضرت در بیت‌المال در کلام عبدالحمید، می‌تواند برای مخاطبین اینگونه القا کند که وی قصد اعتراض به رهبر انقلاب داشته و اتهام خیانت به ایشان وارد می‌کند، اما ردیف کردن رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله و فرزندان ایشان و صحابه، به این دلیل است که ادعای او در مورد صحابه نیز بدون تحقیق در تاریخ صدر اسلام پذیرفته شود.

عبدالحمید خود فهمید که این اطلاقی که در کلامش نسبت به سران حکومت اسلامی و زندگی فقیرانه آنان مدعی شده، باطل است؛ به همین جهت ثروت عثمان را توجیه کرد و برای او، عدم اختلاس و خیانت را ادعا کرد؛ در حالی که در تاریخ ثروت فراوان، اختلاس‌های مختلف و بخشش‌های خلاف ضابطه برای برخی از صحابه و زمامداران، از جمله عثمان عنوان شده است؛ بنابراین عبدالحمید نمی‌تواند با این مقدمات، حتی یکی از مسئولین جمهوری اسلامی را زیرسؤال ببرد و اتهاماتی که علیه آنان شایع شده را بر خلاف حکومت صدر اسلام بداند.

پی‌نوشت:
[1]. سخنان عبدالحمید در تاریخ 8 بهمن 1402.
[2]. وی در زمان اعتراض، از صحابه بود و حدود 30 سال بعد از خوارج شد و با امیرالمؤمنین علیه‌السلام در جنگ نهروان جنگید و کشته شد.
[3]. مجمع البیان، طبرسی، ج۵-۶، ص۶۲-۶۳.
[4]. سوره توبه، آیه 58.