پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مولوی عبدالحمید که قصد دارد رهبری اهل سنت ایران را برعهده بگیرد و مدتی است که هر هفته همه منتظر آن هستند تا ببینند در این هفته، ایشان با سخنان خود چه آشوبی به پا می‌کند، در سخنان اخیر خود با اعتراض به نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران می‌گوید: «حکم محاربه علیه کسانی که اعتراض کرده‌اند و احیاناً مرتکب خطایی هم شده‌اند، برداشت اشتباه از قرآن است. کسی که با سنگ و چوب یا داد و بیداد اعتراض کرده، نباید به محاربه متهم شود. آنچه قرآن از آن با عنوان «محاربه» یاد کرده آن است که گروهی به صورت مسلحانه وارد شده و درگیر بشوند. من برای بسیاری از قضات می‌ترسم که روز قیامت نزد خداوند مؤاخذه می‌شوند. من خیرخواهانه می‌گویم کسی که با جرأت حکم محاربه و اعدام صادر می‌کند، بر آتش جهنم جرأت پیدا کرده است. قضات باید توجه کنند که اگر به کسی که حقش اعدام نباشد، چنین حکمی بدهند، باید در روز قیامت پاسخگو باشند؛ کسی که حق را ناحق کند و ناحق را حق جلوه دهد، حتی اگر سر مویی باشد، روز قیامت مؤاخذه می‌شود. ما در صدر اسلام در میان اهل بیت و صحابه اعدام نداریم. بررسی کنید ببینید چند اعدام در صدر اسلام انجام شده است؟ الگوی ما صدر اسلام است و هر کس از آن عدول کند، برداشت نادرست از اسلام است.»

جناب مولوی که خود متهم اصلی و از مسببان این اغتشاشات است، مورد خطاب و پاسخگویی نیست؛ زیرا باید در کنار اغتشاشگرانی که مباشر اغتشاش بوده‌اند، مسببان اغتشاش نیز به مجازات خود برسند؛ اما برای اینکه ممکن است برخی گمان کنند که نظام اسلامی با این همه مماشات، باز هم در مواجهه با اغتشاشگران اشتباه می‌کند، باید عرض کنیم:
اعتراض یعنی مخالف بودن با یک جریان، قانون و روند و اعتراضات مدنی بدین معناست که بعد از پیگیری‌های قانونی به جهت اصلاح و نه تخریب، به صورت مسالمت آمیز و نه همراه خشونت و بدون آسیب رسانی به اموال بیت المال و اموال مردم و بدون فحش، تجمعی برای رساندن اعتراض شکل گیرد و با حضور مقام یا مسئول به پایان رسد و تا زمانی که لازم است وعده‌ها محقق شود، تجمعی صورت نپذیرد و پس از آن اگر محقق نشد، بار دیگر از طریق راهکارهای قانونی پیگیری شود. این اعتراضات به هیچ وجه نباید مسلحانه باشد؛ پلیسی در این تجمعات آسیب نمی‌بیند؛ دشمن از آن نمی‌تواند سودی ببرد، نظام از آن آسیبی نمی‌بیند؛ چون جهت این اعتراضات، اصلاحی است و قصد تخریب در آن وجود ندارد.
اما اغتشاش، فضای تخلیه عقده هاست؛ شعارها در اغتشاشات ساختارشکنانه است؛ از اسلحه استفاده کرده، با هجمه به پلیس، درصدد سود رساندن به دشمن است؛ قصد اصلاح ندارد و تخلیه عقده‌هایی است که ناشی از تحریک یک مسبب است.

با این توصیفات، تجمعات برخی از شهرهای استان سیستان و بلوچستان و دیگر استانها، ذیل اعتراضات مدنی قرار گرفته، یا اغتشاش و به تبع آن محاربه؟!
کسی که این قدر از اسلام سر در می‌آورد که قضات را هشدار می‌دهد که مواظب باشید که اگر بی‌گناهی را اعدام کنید، باید در روز قیامت پاسخگو باشید، گرچه این سخن حق است ولی درصدد آن است که بگوید اعدام این محاربان، شما را به جهنم می‌کشاند؛ با این سخن حق در هر زمانی حتی به باطل می‌توان جلوی هر احقاق حقی را گرفت و اجازه نداد هیچ حدی اجرا شود؛ همانگونه که در جنگ حنین، برخی صحابه به پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نسبت به عدم رعایت عدالت، اعتراض کردند!

در این قضایا کاملاً مشخص است که تجمعات از شاخصه اعتراض مدنی گذشته و به اغتشاش و محاربه رسیده است و باید با مسببان و مباشران آن برخورد شود؛ ولی هنوز عبدالحمید که هر هفته در آتش اغتشاشات دمیده، خود را بیرون گود فرض کرده و خیرخواه نشان می‌دهد.
آیا تاکنون جناب مولوی! که مدعی است الگوی ما صدر اسلام است و هر کس از آن عدول کند، برداشت نادرست از اسلام است و در صدر اسلام در میان اهل بیت (علیهم السلام) و صحابه اعدام نداریم، به حکومت ایده‌آل خود عربستان، خیرخواهانه این حکم را گوشزد کرده است؟!
(البته بحث در مورد اعدام در صدر اسلام، باید در جای خود صورت پذیرد)
آیا خبر دارد که این حکومت عربستان، در دو سال گذشته چند نفر از معترضین به حکومت دیکتاتوری خود را اعدام کرده است؟!
آیا به آنان جرأت دارد بگوید که خیرخواهانه می‌گویم، راه شما رفتن به سوی جهنم است؟!