امروز برخی تلاش دارند که از سلسله هخامنشیان، به عنوان یک حاکمیت آرمانی یاد کنند. دلیل این خطای شناختی، ناآگاهی از حقایق تاریخی است. هخامنشیان، سلسله‌ای بودند که نقاط قوت بسیار و نقاط ضعف فراوان داشتند. از جمله آن که آنان با مخالفین و منتقدین خود، به بی‌رحمانه‌ترین شکل ممکن برخورد می‌کردند.

اولین بار، شخصی به نام فرود فولادوند مدعی شد که ابن ملجم ایرانی بوده و نام اصلی اش بهمن جاذویه بود! این ادعا از سوی یک بیمار روانی فاقد سند تاریخی است. ابن ملجم کاملاً دارای اصل و نسب عربی است و در دوره عمر بن الخطاب جزو مقامات نظامی سپاه مسلمین در فتح مصر بود.

حکیم ابوالقاسم فروسی در سرودن شاهنامه، از ادبیات قرآنی نیز بهره بُرده است. برای نمونه وقتی می‌خواهد آفرینش خداوند را ستایش کند، می‌گوید سپاس آن خدایی که با کاف و نون، جهان را آفرید و این همان آیه قرآن است که می‌فرماید: إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ...

رضا پهلوی، در آخرین بیانیه، زنان و دختران ایرانی را به گُردآفرید تشبیه کرده است. گُردآفرید یک زن ایرانی بود که در برابر دشمنان ایران جنگید. حال آنکه رضا پهلوی، همسر و دخترانش اکنون به خوش‌رقصی برای دشمنان ایران مشغولند.

بزرگان تاریخ ایران باستان، دست و پا و زبان معترض را می‌بریدند. چشمانش را با میله داغ از حدقه درمی‌آوردند و... امروز هم از آمریکا گرفته تا عربستان سعودی، هر بلایی بخواهند بر سر مخالفین خود می‌آورند، محافل حقوق بشری هم صدایشان در نمی‌آید.

برخی مدعیند که چاه چهل دختران در فهرج یزد، جایی است که زنان و دختران زرتشتی، خود را درون آن انداختند تا مورد تجاوز عرب‌ها قرار نگیرند؛ در پاسخ می‌گوییم اولاً مردان زرتشتی، خود بیشترین ظلم و بدرفتاری را در حق زنان و دختران خود مرتکب می‌شدند، ثانیاً این چاه محل شهادت زنان و دختران مسلمانی است که از سوی نرهای زرتشتی مورد تعقیب و آزار قرار گرفته بودند.