شاهنامه می‌خواندم، به نکته‌ی شگفت‌انگیزی رسیدم. فردوسی در شاهنامه می‌گوید: خسرو پرویز (به روایتی خسرو انوشیروان) فرمان داد معماران و هنرمندان چینی، هندی، ایرانی و رومی را گردآوردند. سپس ساخت ایوان مدائن را به یک معمار رومی سپرد و او هم ایوان‌ را ساخت.

این نماد (به اشتباه فَرَوَهَر نامیده می‌شود)، هیچ‌گاه در پوشش قوم بختیاری به کار بُرده نمی‌شد، بلکه از چند دهه‌ پیش، برخی افراد با این توهّم که مردم ایل بختیاری از نسل کوروش هستند، آن را وارد پوشش قوم بختیاری کردند.

آیا خدایانی که هندوها می‌پرستند، جِنیان هستند؟ به ویژه آنکه در قرآن آمده است: مردمانی که به گمان خود، خدایان و فرشتگان را می‌پرستند، در حقیقت، جنیان را می‌پرستند:

استاد محمدرضا شفیعی کَدکَنی و استاد نجیب مایِل هِرَوی که هر یک بیش از 60 سال از زندگی خود را وقف تاریخ و فرهنگ ایران کرده اند، در گفتگویی دوستانه به این نتیجه می‌رسند که از دوران ساسانی، گچ‌بُری نمانده است، یا شاید در دوران ساسانی، گچ‌بری به شکل هنرمندانه نداشتیم.

کتیبه بزرگ داریوش بزرگ بر دیوار جبهه جنوبی تخت جمشید، آشکارا گواهی می‌دهد که در این مکان هیچ بنایی از قبل وجود نداشته است. پس تخت جمشید نمی‌تواند بنایی 7 هزار ساله باشد. بلکه نهایتاً 2500 الی 2600 سال قدمت دارد.

خواستم جعلی بودن این سخنان را در پیام خصوصی به سید محمود انوشه یادآور شوم. اما راهی برای ارتباط نیافتم. از سویی، این سخنان در گستره‌ای وسیع منتشر شده؛ پس به نظر رسید که یادآوری در پیام خصوصی، کافی نیست. ناگزیر آن را منتشر کردم. البته برای سید محمود انوشه، احترامی بسیار قائل هستم.