فرقه ای که به زور سرنیزه استعمار هم نتوانست موفقیت چندانی در دنیا کسب کند، مدعی می شود اسلام به واسطه شمشیر و خود به واسطه گفتمان گسترش یافته است! اما اگر به راستی کلام و منطق بهائیت تا این حد نافذ است پس چرا پیشوایان بهائی حتی از مناظره پیروانشان با مخالفین آگاه بهائیت نهی کرده اند؟!

در پاسخ به اینکه آیا از ابتدای شکل گیری بهائیت، بحران های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی عامل گرایش به بهائیت و بهائی شدن افراد شده یا خیر، دو فرض قابل تصور است. اگر میان گرایش به بهائیت و بهائی شدن تفاوت قائل شویم، این عوامل شاید بتواند گرایش به بهائیت را افزایش دهد؛ اما هیچگاه نمی تواند عامل شیوع بهائیت به معنای باور قلبی به آن شود.

تشکیلات بهائیت پرونده های باز تبلیغ غیرقانونی خود برای کودکان مناطق محروم، از زمان ریاست جمهوری خاتمی را اتهامی مستمر به خود برشمرد؛ اما گذشته از شواهد و مدارک میدانی، تعالیم و طرح ریزی های سازمانی بهائیت، همگی به تبلیغ کودکان و سوءاستفاده از نقطه ضعف افراد گواهی می‌دهد!

سازمان بهائیت با اصرار بر تبلیغ کودکان در ایران، بازی دو سر بردی را آغاز کرده! بازی که در صورت موفقیت آمیز بودن، سازمان بهائیت را در کادرسازی، گسترش بهائیت و زمینه سازی برای برپایی حکومت آن یاری می کند و در صورت شکست، مظلوم نمایی و جلب حمایت افکار عمومی را برایش به ارمغان می آورد.

اقدامات تاریخی بهائیت در مقابله با فرهنگ حجاب و حیا در ایران می تواند شاهدی بر دست داشتن تشکیلات بهائیت در هنجارشکنی صورت گرفته در شیراز به عنوان مبدأ آغاز حرکت بهائیت و شهر مورد توجه این فرقه باشد. تشکیلاتی که با القائات منفی و به اسم جامعه سازی، به دنبال زدودن فرهنگ اسلامی از جوامع است.

گزارش ساواک از نشست بهائیان در شیراز نشان داد که تشکیلات بهائیت در هیچ دوره ای دست از تبلیغ و کادرسازی برای خود برنمی دارد. تشکیلات بهائیت برخلاف شعار حقیقت جویی، از کسانی که پیرامون شبهات و تاریکی بهائیت روشنگری می کنند به شدت متنفر است. شعار نوع دوستی اش در واقع، رنگ و بوی دیگری دارد. با شعار حکمت، نفوذ و کارشکنی خود را توجیه می کند.