در عصر نبوی، رفتارهای پیامبر (ص) بیشتر همراه با مدارا بود؛ چون هدف پیامبر (ص) مسلمان شدن مردم و هدایت آن‏ها بود، نه انتقام گرفتن هنگام قدرت و همین مسئله یکی از عوامل پیشرفت اسلام به شمار می‌‏آید؛ اما چون اقدامات عملی مخالفان از حد می‏‌گذشت، پیامبر (ص) چاره‌‏ای جز مبارزه عملی نداشت و از مدارا دست می‌‏کشید.