پیش بینی های بهاءالله
در کنار ارتباط‌های پشت پرده رهبران بهائیت با بزرگان صهیونیست و زمینه سازی فکری کوچ فلسطینی‌ها و ایجاد کشور جعلی اسرائیل، پیشوایان بهائیت با نفوذی که در جامعه مسلمان فلسطین (به واسطه مسلمان جا زدن خود) داشتند، زمینه عملی اشغالگری صهیونیست‌ها را فراهم کردند.
یکی از نشانه‌های هماهنگی و همدستی رهبران بهائیت با صهیونیست‌ها در اشغال فلسطین، تلاش برای کوچاندن اختیاری مردم فلسطین از سرزمین مادری‌شان، با تبلیغات منفی علیه این منطقه و یا دعوت به سکوت در مقابل توسعه‌طلبی یهودی‌ها بود.
ارتباط رهبران بهائیت با صهیونیست‌ها به سال‌های پیش از تصرف فلسطین به دست انگلیسی‌ها و تلاش برای ایجاد یک کشور یهودی باز می‌گردد. شواهد تاریخی از ارتباط و همکاری عبدالبهاء با زرسالاران یهودی پرده برمی‌دارد؛ ارتباط‌هایی که بعدها عبدالبهاء، به اسم پیش‌بینی آینده فلسطین، به خورد بهائیان داد.
پیامبرنمای بهائیت زمان جهانگیری فرقه خود و برقراری صلح عمومی در دنیا را پس از پایان جنگ های جهانی دانست! از این رو عبدالبهاء هم سال 1335 شمسی را سال تحقق پیشگویی پیامبرنمای بهائیت تعیین کرد! با پایان یافتن دو جنگ جهانی و گذر 66 سال از تاریخ پیشگویی پیشوایان بهائی، نه بهائیت یگانه دین دنیا شد و نه صلحی عمومی در جهان شکل گرفت!
پیامبرنمای بهائیت، جهانگیر شدن مسلکش و برقراری صلحی عمومی را پس از جنگ های جهانی و دین گریزی مردم دانسته است! اما از آنجا که بهائیت همواره صلح را از جنگ طلبان و سلطه گران استمداد کرده و به چاپلوسی ستمگران پرداخته، وعده صلحش پس از وقوع دو جنگ جهانی همچنان تحقق نیافته است!
پیامبرنمای بهائیت پیش بینی کرد که پس از بروز جنگ هایی جهانی و دین گریزی کشورها، مسلک بهائیت به عنوان آیینی صلح جو انتخاب و فراگیر خواهد شد. اما به راستی مسلکی که جز کینه توزی دستاوردی نداشته، نسبت به مخالفینش دستور به برخوردی آتشین داده و حتی میان نزدیکانش نتوانسته دوستی برقرار کند، چگونه به عنوان آیینی جهانی و صلح طلب می تواند انتخاب شود؟!
مبلّغین بهائیت تقلید پیامبرنمای بهائی از پیامبران در تعیین جانشین برای خود را بی سابقه و عامل وحدت بهائیان معرفی کردند. اما جانشینان به ظاهر معصومی که پیامبرنمای بهائی برای خود انتخاب کرده بود، پس از مرگ پدر به نزاعی بی سابقه با یکدیگر پرداختند و این فرقه را به یازده شاخه منشعب کردند!
مبلّغان بهائی برای ترویج مسلک خود، مدعی تمجید تولستوی از فرقه بهائیت می‌شوند. این در حالیست که در منابع مکتوب بهائیت، به عدم موفقیت در جذب این نویسنده مشهور اعتراف کرده‌اند. در ادامه، به بررسی سایر جهات این موضوع می‌پردازیم: