پس از اعلام تعطیلی مراکز بهائی در ایران، تشکیلات بهائی به تعهد خود پایبند نبود و تنها به تغییر تاکتیک ها روی آورد. از این رو در جلسه اعضای تشکیلات جهانی بهائی با رهبران بهائی ایران در استانبول (سال 1386 ش)، بنابر: ضرورت برقراری ارتباط با هدف نفوذ و تأثیرگذاری در ارکان دولتی، مجامع فرهنگی، رسانه‌ها و شخصیت‌های تأثیرگذار نهاده شد.