بدون شک اعمال انسان‌ها در زندگی دنیایی و آخرتی آن‌ها تأثیرات زیادی دارد. کردار نیک انسان‌ها دارای آثار مثبت؛ و گناه و معصیت، آثار سوء‌ی در زندگی به همراه دارد. خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرمایند:«وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْديكُم[شوری/30]‏‏؛ و آن‌چه از رنج و مصائب به شما می‌رسد همه از دست (اعمال زشت) خود شماست.» در برخی موارد اصرار بر نظر نادرست و غیر علمی، ناشی از روح گناهکار و سرکشی است، که به دنبال انکار مسائل بدیهی و عقلانی، است.

از ویژگی‌های برتر قرآن در کنار جامعیت و جهانی بودن، جاودانگی آن است؛ یعنی قرآن به زمانی خاص یا ملت یا گروهی ویژه، اختصاص نداشته و برای همه انسان‌ها در تمام دوره‌ها و ازمان، دارای برنامه و دستورالعمل است. ادبیات قرآن به نحوی است، که توانایی دارد، با تمام اقوام و ملل و زبان‌ها و ملیت‌ها به گفتگو بپردازد. بدین جهت پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در خطبة‌الوداع از آن با عنوان « ثقل اکبر» یاد می‌کند.

جهل از عافت‌های بزرگی است که اگر نسبت به رفع آن اهتمام جدی صورت نگیرد، ممکن است انسان را در دنیا و آخرت، متحمل خسارت‌های سنگینی کند. امام علی(علیه‌السلام) می‌فرمایند:«بزرگ‌ترین مصیبت، نادانى است؛ زیرا سبب انواع مصائب دنیوى و اخروى می‌گردد.» راغب اصفهانی جهل را به سه دسته‌ی، خالى بودن نفس و خاطر انسان از علم و دانش، اعتقاد و باور داشتن چیزى بر خلاف آن‌چه که هست و انجام کارى بر خلاف آن‌چیزی که باید انجام شود؛ خواه به آن معتقد باشی یا نه؛ تقسیم کرده است.