بعضی از طرفداران ابن عربی برای اثبات تشیع او به کتاب «المناقب» استناد کرده‌اند؛ در صورتی که از حیث کتاب‌شناسی انتساب این کتاب به ابن‌عربی ثابت نیست، بدین خاطر نمی‌توان برای اثبات تشیع او به این کتاب استناد کرد.

گرایش مذهبی «ابن‌عربی»، یکی از مسائلی است که مورد اختلاف بین محققین بوده، ولی قرائن بسیاری بر این وجود دارد که او دارای گرایشات اهل‌سنت بود؛ از آن جمله می‌توان به استناد وی به فعل معاویه در مسائل فقهی، اشاره کرد.

بسیاری معتقدند که ابن عربی را نه‌تنها نباید شیعه خواند، بلکه نباید او را محب اهل‌بیت (علیهم السلام) دانست. زیرا ابن عربی در کتبش به دشمنی و دوری از اهل‌بیت (علیهم‌السلام) و دوستی و ارادت به دشمنان اهل‌بیت (علیهم‌السلام) اقرار داشته است. کما اینکه در حالی معاویه و متوکل را از اولیا دانسته است که سیوطی عالم متعصب اهل سنت، متوکل را کسی می‌داند که دستور به تخریب قبر امام حسین (علیه‌السلام) داد.