مومن و کافر
یکی از مهمترین مبانی در اندیشه‌های افراطیون و گروه‌های تکفیری، قاعده‌ای است موسوم به «من لم یکفرالکافر» که طبق آن هر کس کافری را کافر ناند خود کافر است. اما در صدر اسلام که بسیار مورد استناد و ادعای خود تکفیریها است این موضوع نبوده و صحابه اینگونه عمل نمی‌کرده‌اند. شواهد این موضوع در کتابهای اهل سنت وجود دارد.
گروه‌های تکفیری به دلیل این‌که اسلام برای کفار ارزشی قائل نیست و جان و مال آنان احترامی ندارد، اینگونه تصور کرده‌اند که باید این حکم را که یک دستور مباح است، به مرحله عمل برسانند. این در حالی است که کفاری که با ما در حال جنگ نیستند و امنیت مسلمانان را به خطر نمی‌اندازند، خداوند به عدالت و احسان به آنان تشویق می‌کند.
معصومی تهرانی در نامه‌ی خود به آیت‌الله محقق داماد، در دفاع از بهائیت، تقسیم انسان‌ها به مؤمن و کافر را غیرصحیح برشمرد. این ادعا در حالیست که گویا این روحانی‌نمای مسلمان کم‌ترین اطلاعی از مبانی اسلامی ندارد. بعلاوه آن‌که با توجه به وجود چنین تقسیمی در کلام پیامبرخوانده‌ی بهائیان، گویا از تعالیم بهائیتی نیز بی‌خبر است!