منافق
ابن ابی الحدید می نویسد: «به خدا سوگند! ایام سپری نشد، مگر آنکه عمرو بن حمق صحابی، در دوران خلافت معاویه، در حالی که هراسان و خائف بود، مخفیانه از نقطه‌ای به نقطه دیگر پناه می‌برد، تا اینکه بر او دست یافتند و سر او را بریده و از عراق برای معاویه بردند.
ابن عبدالبر می گوید: « معاویه گروه هایی را برای یورش و شبیخون و تعرض به مردم مجهز کرده و به این سو و آن سو اعزام می‌کرد. آنان هر کس که در اطاعت از حکومت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) بودند یا (به بهانه اینکه) در قتل عثمان کمک کرده بودند، به قتل می‌رساندند.»
ابن ابی الحدید می نویسد: «فرمانده یکی از لشکرها و جوخه های اعدام و ترور به نام سفیان غامدی می گوید: معاویه مرا احضار کرد و دستور داد که هر کس را که از نظر ایده و عقیده، طرفدار تو نباشد (طرفدار بنی امیه نباشد) او را به قتل برسان و خانه‌ها، مزارع و آبادی‌ها را ویران کن؛ اموال آنان را به غارت ببر؛ چ
طبق روایت صحیح «جز منافق، کسی بغض علی (ع) را به دل ندارد» و در تاریخ آمده در زمان بنی امیّه، بر اساس سنتّ معاویه، بر فراز بیش از هفتاد هزار منبر، علی (ع) مورد دشنام قرار می‌گرفت؛ بنابراین معاویه از منافقین است. در روایت صحیح دیگری آمده، «عمار را گروهی طغیانگر می‌کشد.» طبق این روایت نبوی، معاویه طغیانگر و اهل دوزخ است؛ بنابراین کسی معاویه را از مقدساتش بشمارد، صحیحین را قبول ندارد و از اهل سنت خارج است.
منافق در هر زمانی هست. وای بحال ما در آن روزی که فردی منافق بر مسلمانان حکومت کند. این شخص برای اینکه در قدرت بماند و جایگاهش حفظ شود دست به هر کاری می‌زند. در این انتخابات باید دقت بسیاری داشته باشیم که فرد منافق را حاکم قرار ندهیم. راه شناخت منافق از غیر آن چند مورد است که ما در اینجا به چند مورد اشاره می‌کنیم.