یحیی بن معین یکی دیگر از معاصرین احمد بن حنبل می‌باشد که قبل از احمد بن حنبل از دنیا رفته است. ذهبی سلفی وی را متمایل به ابوحنیفه و حنفی می‌داند اما وهابیون او را در شمار شاگردان احمد بن حنبل به‌شمار آورده و در معرفی او نیز به غلو پرداخته‌اند. از جمله اینکه می‌گویند: هر حدیثی که یحیی بن معین آن را نشناسد و تأیید نکند، حدیث نیست.

یکی از شاخصه‌های فکری و اعتقادی وهابیان، غلو این فرقه درباره پیشوایان و علمای خود است. وهابیان در حالی که شیعیان را به اتهام غلو، تکفیر می‌کنند و آنان را مشرک می‌دانند، برای بالا بردن و مهم جلوه دادن پیشوایان و علمای خود بالاخص احمد بن حنبل، با جعل و نسبت دادن مطالب غیر واقعی و دروغین به غلو در حق آنان پرداختند.

یکی از مصادیق بارز و روشن غلو، سخنان حنابله در مورد پیشوای خود، احمد بن حنبل است. از باب نمونه آنان می‌گویند: احمد بن نصر، پیامبر را در خواب دیده و از آن حضرت می‌‎پرسد: به چه کسی مراجعه کرده و از چه کسی پیروی کنیم و مذهب و اعتقادات چه کسی را انتخاب کنیم؟ ایشان فرمودند: به احمد بن حنبل مراجعه کنید او فقیه با ورع و زاهدی است.

سخنان حنابله در مورد پیشوای خود، احمد بن حنبل به نحوی است که یکی از مصادیق بارز غلو در اعتقادات می‌باشد. از باب نمونه: عبدالله بن حسین بن موسی می‌گوید: فردی از اهل حدیث را که از دنیا رفته بود، در خواب دیدم. پرسیدم خدا با تو چه کرد؟ پاسخ داد: خداوند مرا بخشید. پرسیدم چه چیزی باعث بخشیده شدن تو شد؟ جواب داد: محبت احمد بن حنبل.

سخنان حنابله در مورد پیشوای خود، احمد بن حنبل به نحوی است که یکی از مصادیق بارز و روشن غلو در اعتقادات می‌باشد. از باب نمونه اسحاق مدائنی می‌گوید: در خواب دیدم که مردم در مکه جمع شده‌اند؛ حجرالأسود شکافته شده و پرچمی از آن خارج شد. پرسیدم: این چیست؟ جواب دادند: این احمد بن حنبل است که با خدا بیعت کرده است.

سخنان حنابله در مورد پیشوای خود، احمد بن حنبل به نحوی است که یکی از مصادیق بارز و روشن غلو در اعتقادات می‌باشد. از باب نمونه اسحاق بن راهویه می‌گوید: اگر احمد بن حنبل جان خودش را فدای اسلام نمی‌کرد، دین اسلام از بین می‌رفت. و یا اینکه می‌گویند: اگر احمد بن حنبل نبود، دین اسلام از مسیر واقعی خارج شده و دین جدیدی به وجود می‌آمد.