غلو
از جمله مسائلی که برخی نسبت به مسلمانان و خاصه شیعیان روا می‌دارند، توسل و تبرک جستن به قبر شریف بزرگان دین و از جمله حرم شریف نبوی (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است. زیرا ایشان پس از حیات پیامبر اکرم دیگر ایشان را یک درگذشته ناکار آمد تصور می‌کنند که قدرت و توانایی بر انجام هیچ کاری را ندارد.
از جمله غلوهایی که نسبت به شخصیت احمد بن حنبل صورت گرفته برتری نگاه وی از یکسال عبادت است که خوشبختانه ذهبی که راوی آن است آن را غلو دانسته، اما جای تعجب اینکه در توجیه آن می‌نویسد: «این غلو است؛ سزاوار نیست گفته شود ولی علت گفته شدن این کلام محبت ولی الله در خداوند است.»
حنابله در فضیلت‌تراشی برای احمد بن حنبل خواب‌های زیادی را ادعا کرده و همواره بیان می‌داشتند که احمد بن حنبل در خواب فلان شخص آمده و در حالی‌که با پرچم سبز بوده و یا از میان حجرالاسود بیرون آمده و یا موارد بسیار دیگر که ابن عساکر و خطیب بغدادی و دیگران از این نمونه خوابها را بسیار در کتاب خود نقل کرده‌اند.
با توجه به اینکه غلوّ از موارد مورد بحث در میان مذاهب اسلامی بوده و این اتهام به شیعیان در مورد تحسین و بیان فضیلت‌های ائمه (علیهم السلام) وارد آمده، ایشان خود از ترفند دیدن خواب برای فضیلت‌تراشی بزرگان خود استفاده می‌کنند.
اگر افکار و اعمال احمد بن حنبل موافق افکار و عقاید مجوس و یهود و نصارا باشد، این گریه در جهت موافقت و از دست دادن یک یار توجیه پذیر است. اما اگر احمد بن حنبل عقایدی در جهت خلاف عقاید با ایشان داشته باشد، چنین اقامه عزایی توجیه ناپذیر است.
صدقه مقابری می‌گوید: نسبت به احمد بن حنبل بدبین بودم و از او خوشم نمی‌آمد. شبی در خواب دیدم که پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) دست احمد بن حنبل را گرفته، همچون دو رفیق در کنار هم راه می‌روند، هنگامی که از خواب بیدار شدم، بغضی که نسبت به او داشتم از بین رفت.
غلو کنندگانی که همواره بر شیعیان نسبت به شرافت اصحاب خاصه‌ای همچون امیرالمومنین (علیه‌السلام) اتهام به بزرگ‌نمایی و غلو را نثار می‌کنند، برای فضیلت بخشی به احمد بن حنبل او را فدایی اسلام معرفی می‌کنند. «اسحاق بن راهویه می‌گوید: اگر احمد بن حنبل جان خودش را فدای اسلام نمی‌کرد، دین اسلام از بین می‌رفت.
از جمله غلوهایی که در فضیلت‌تراشی نسبت به احمد بن حنبل گفتند اینکه: حضرت خضر (علیه‌السلام) به احمد بن حنبل سلام رسانده و می‌گوید: ساکنان آسمان و ملائکه (به خاطر تسلیم نشدن در مقابل حکومت) از تو راضی هستند.
حنابله بر خلاف آنچه درباره غلو و زیاده‌گویی به شیعیان نسبت می‌دهند، خود پا در این ورطه گذاشتند و در راستای فضیلت تراشی برای احمد بن حنبل به داستان سرایی و دیدن خواب تمسک جستند.
کسانی‌که شیعیان را متهم به غلو زیاده‌گویی نسبت به پیشوایان خود معرفی می‌کنند، با غفلت از مسئله غلوی که به شیعیان نسبت می‌دهند، احمد بن حنبل را ملاک و معیار برای ورود و خروج در دین قرار داده‌اند و در مورد وی می‌گویند: «بغض و دشمنی با احمد بن حنبل، نشانه خروج از دین است.»
ملاک و معیار در امور دینی در درجه اول صاحب و آورنده آن دین است، زیرا او بهتر از هر کس دیگر به انجام امور آن واقف است.
در حوزه دین، شاخص قرار دادن یک فرد برای میزان عمل بقیه افراد، باید دقت بسیار بالایی لحاظ گردد و اینگونه نیست که هر کس بتواند شخص دیگر را شاخص در این خصوص قرار دهد، مگر اینکه آن شخص خودش مامور و فرستاده از جانب خداوند باشد.
غلو در امور دینی به معنای زیاده‌روی کردن در علم و دانش افراد و بالا بردن مقام و منزلت ایشان فراتر از حد واقع را گویند که البته از نظر کلیه فرق اسلامی مذموم و ناپسند است و همگان بر این اعتقادند که نباید کسی را از حد خودش فراتر دانست.
برخی از جاعلین حدیث برای فضیلت سازی برای معاویه، این‌چنین به پیامبر توهین کرده‌اند: که پیامبر پذیرفت که معاویه را از کتابت وحی کنار گذارد؛ جبرئیل که قبلاً هر چهار روز یک‌بار بر ایشان نازل می‌شد، تا چهل روز بر آن حضرت نازل نشد؛ پس وحی آمد که خداوند معاویه را برای نوشتن قرآن انتخاب کرد و تو حق نداری معاویه را کنار بگذاری.