وهابیان سخنان خود را در مورد یحیی بن معین فراموش کرده و شیعه را به غلو در حق امامان خود متهم می‌کنند. یکی از مصادیق بارز و روشن غلو، اعتقادات و سخنان وهابیان در مورد یحیی بن معین است.
از جمله این‌که در کتب معتبرشان آمده: هر حدیثی که یحیی بن معین آن را نشناسد و تأیید نکند، حدیث نیست.[1] علی بن مدینی می‌گوید: علم در بصره به یحیی بن ابی کثیر و قتاده و در کوفه به ابواسحاق و اعمش و در حجاز بن ابن شهاب و عمرو بن دینار منتهی می‌شود. علم این شش نفر به دوازده نفر منتقل شده است. در بصره به سعید بن ابی هروبه، شعبه، معمر، حماد بن سلمه و ابی عوانه و در کوفه به سفیان ثوری و سفیان بن عیینه و در حجاز به مالک بن انس و در شام به اوزاعی رسیده است و عالم تمامی این افراد به محمد بن اسحاق، هشام، یحیی بن سعید بن ابی زائده، وکیع، ابن مبارک، ابن مهدی، و ابن آدم منتقل شده است و علم تمامی این افراد به یحیی بن معین رسیده است.[2]

پی‌نوشت:

[1]. تاریخ بغداد أو مدینة السلام، خطیب بغدادی، دار الکتب العلمیة، بیروت، ج 14، ص 180.
[2]. تاریخ دمشق الکبیر، ابن عساکر، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، ج 68، ص 157.