برخی از صوفیه نسبت‌های ناروا به فقها و علمای ربانی زده و ایشان را علمای ظاهر و قشری خوانده و خود را رهبران طریقت و باطن می‌پندارند. از این رو مریدان خود را از ملاقات با علما و فقها نهی می‌کنند. اما باید دانست که این نسبت تهمتی ناروا بیش نبوده و از ترس آگاه شدن مریدان از انحراف‌شان چنین دستوراتی به آنها می‌دهند.