طرد روحانی
فضل الله صبحی مهتدی و فرانچسکو فیچیکیا، دو مبلّغ مشهور بهائیت بودند که با پی بردن به بطلان بهائیت، از این فرقه برگشتند.
اما برخورد تشکیلات بهائیت با آنها چگونه بود و تحری حقیقت و الفت و محبت، چه معنایی پیدا کرد؟
بر خلاف ادعای تشکیلات بهائیت، کسی به صرف بهائی بودن در ایران به قتل نمی رسد. اما سخن آقای قرائتی که به آن استناد شده، ناظر به مرتد فطری است و شرایط سخت و خاص خود را دارد. ضمن اینکه بهائیتی که خود دستور به مرگ مخالفین و مجازات بدتر از مرگ برای مستبصرین بهائی را می دهد، دیگر چه جای انتقادش از اسلام باقی می ماند؟!
حکم طرد در بهائیت به معنای اخراج و حذف شخصی افرادیست که از دستورات رهبران این فرقه سرپیچی و یا اعتراضی به آنان کنند. در مجازات طرد روحانی، بهائی مستبصر حامل بیماری مسری دانسته شده که حتی خانوادهاش حق ملاقات با او را ندارند. اما چگونه آیینی که اساس خود را بر تحری حقیقت استوار میداند، حکم به مجازات بدتر از مرگ پیروانش میدهد؟!
مبلّغ بهائی در توجیه سخن حسینعلیبهاء بر کر و کُور شدن برای ایمان به او و تعارض آن با تحری حقیقت، مدعی شد: در بهائیت دین موروثی نیست و هرکس از دین خود برگردد مجازاتی ندارد». در پاسخ میگوییم: با برنامهریزیهای تشکیلات بهائی، عملاً در بهائیت نیز دین موروثی است. بعلاوه، مجازات سخت طرد، برای معرضین از بهائیت در نظر گرفته شده است.