فاعل شرّ دانستن خداوند، از موارد انحرافی عرفان قبالا است. شرّ از مصادیق نقص است که اِسناد آن به خداوند، مساوى نفى خداوندى ذات اقدس الهی و كامل مطلق نبودن اوست.