اسکندر مقدونی در منابع زرتشتی با لقب «گُجَستَک» شناخته می‌شود؛ یعنی «ملعون». چراکه اسکندر برای نابودی زرتشتی‌گری، هر چه توانست انجام داد. از سویی دیگر، حکیم ابوالقاسم فردوسی در شاهنامه، چهره‌ای خردمند، دادگستر و شریف از اسکندر نشان می‌دهد. این تصویرسازی، خود نشان می‌دهد فردوسی از جهت باور و احساس، با دین زرتشتی، سر سازش نداشت.