سقیفه
افرادی سالها به غصب خلافت چشم دوخته، برای تصاحب آن نقشه ها کشیده و به محض رحلت پیامبر (ص) با حضور در سقیفه به نزاعی سخت پرداخته و تمام کوشش خود را برای تصاحب آن صرف کردند؛ برخی صحابه نیز از حضور در سقیفه خودداری ورزیده و حتی با منتخب سقیفه به شدت به مخالفت پرداختند.
برخی از انصار از ترس غصب خلافت و منع جانشینی امیرالمؤمنین(ع) توسط برخی از صحابه، تصمیم گرفتند مدینه را از این آسیب نجات دهند و حاکمی برای شهر خود انتخاب کنند. گزارش سقیفه، سالها پس از وقوع توسط خلیفه دوم نقل شد. این انتخاب مبنای شرعی نداشته و انتخاب خلیفه طبق اصول اسلامی صورت نگرفت.
در مقابل کسانی که منکر واقعه غدیر هستند باید گفت که حادثه غدیرخم فقط یک حادثه خاص تاریخی نیست که در زمانی واقع شده باشد، بلکه روز تعیین سرنوشت همه انسانها است. مخفی کردن واقعه ای مانند واقعه غدیرخم، که روایات آن قطعاً در زمره متواترات است، محال است.
بعد از شهادت پیامبر (ص) امام علی (ع) همچون کعبه‌ای بود که مردم باید حول امامت ایشان می‌چرخیدند، اما بر اساس قانون الهی و مصلحت اسلام، حضرت سکوت اختیار کردند. عده‌ای حرمت این کعبه را نگه نداشته و به ساحت آن جسارت کردند، اما کسانی که مدافعان این حرم مقدس الهی بودند، گرد او را گرفته و حج خود را ادا کردند.
یکی از اتفاقات تلخی که در صدر اسلام به وقوع پیوسته، واقعه سقیفه و کودتای عده ای معلوم الحال علیه امیرمؤمنان (ع) است؛ اما یکی از آثار کودتای سقیفه را می توان آشفتگی مسلمانان در آن دوران دانست. خوف از جان و ترس از مرگ به اندازه‌ای بود که بعضی از اصحاب به صورت مخفیانه نماز می‌خواندند.
واقعه‌ی غدیر مهم‌ترین اتفاق بعد از مبعث رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است. باید گفت علت این امر مهم، ثمره‌ی رسالت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است، یعنی امامت و خلافت امتداد مسیر رسالت است که عده‌ای با غصب مقام خلافت، امت را از مسیر هدایت منحرف کردند. در اینجا یک سوال پیش می‌آید؛ آیا امیرالمومنین (علیه‌السلام) از حق خود دفاع کردند؟
برخی تصوف را مکتبی مقدس و بر خواسته از زهد و معنویت صحابه پیامبر (ص) می‌دانند و صوفیان نخستین را از شاگردان و همراهان خاص الخاص ائمه اطهار (علیهم السلام) می‌دانند که حاملان اسرار ایشان بودند. ولی برخی دیگر تصوف را ساخت و پرداخته بانیان سقیفه و بنی امیه برای مقابله کردن با عرفان و معنویت ائمه اطهار (علیهم السلام) می‌دانند.
در وانفسای رحلت پیامبر چه گذشت؟ امیرالمؤمنین مشغول غسل و تجهیز پیکر مطهر رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است و ابوبکر نیز در خانه است و جمعی از مسلمین در خانه پیامبر اجتماع کرده‌اند. عمر پنهانی به گونه‌ای که دیگران مطلع نشوند، ابوبکر را از خانه صدا می‌زند تا او را به سقیفه ببرد. همان سقیفه‌ای که اساس بدبختی‌های اسلام از آنجا آغاز شد.
وصیت حضرت فاطمه(س) بر مخفی بودن قبر او که خود مبارزه‌ای منفی است با کسانی‌که در حق او ظلم کرده بودند؛ چون امکان بیرون آوردن مخفیانه جنازه از خانه و دفن پنهانی در بقیع وجود نداشت، زیرا مردم موقع کندن قبر و دفن، متوجه محل دفن می‌شدند، به دلیل اینکه شهادت آن حضرت، در اوائل ماه بود که با تاریکی شب و بدون چراغ و روشنائی، دفن ممکن نبود.
مسلمانان از عهده‌ی اولین و بزرگترین امتحان تاریخ بشریت بعد از آخرین رسول الهی سربلند بیرون نیامدند و جز تعدادی اندک، همگی به غصب و ظلم گردن نهاده و مسیر اسلام راستین را از بستر خود خارج ساختند. نور علی تابنده قطب سابق دراویش فرقه‌ی گنابادیه، با جعل و تحریف اکثر مسلمانان را تابع نظر و پیمان رسول خدا (صلی الله علیه وآله) می‌داند که کذب این موضوع با رجوع به منابع تاریخی و رجالی و روایات اهل سنت و شیعه، روشن می‌گردد.