استناد شیعیان به روایت «جُعِلَتْ لِيَ اَلْأَرْضُ مَسْجِداً وَ طَهُوراً» در جهت اثبات لزوم سجده بر خاک و زمین، امری صحیح و بی‌اشکال محسوب می‌شود؛ چرا که اولا: واژه «ارض» در این عبارت، به معنای خشکی بوده است، همچنین به تصریح بسیاری ازعلمای اهل سنت، مراد از لفظ «مسجدا» نیز، سجده گاه و محل سجده است.