انتظار ما از حجت در گرو قلمرو اضطرار و ناتوانی های خودمان است. ما تا ندانیم در کجا افتادهایم، در کجا گرفتاریم، تا کجا میخواهیم برویم، ضرورت وجود معصوم را نمیفهمیم.