در معنویت های کاذب هدف از زندگی، رسیدن به آرامشی است که هیچ گونه ارتباطی با فطرت، دین و باورهای دینی ندارد؛ بلکه در عرفان های کاذب آرامشی ملاک است که انسان را موقتاً و به صورت گذرا به نشاط و شادی برساند، حال وسیله و لوازم آن هر چه باشد هیچ تفاوتی ندارد.