آثار پیشوایان بهائی
بهائیان می‌نویسند که در ماجرای سفر علی‌محمد باب به مکه، دزد به خورجین شترش زد و آیات الهی‌اش را با خود برد. پیامبرنمای بهائی هم بخشی از شِبه وحی یا چک‌نویس‌های خود را به آب ریخت و محو شد. اما وقتی کلامی الهی نباشد و بر قلب مدعی پیامبری هم نازل نشده باشد، با دزدیدن خورجین شتر، ریختن به آب و گذر زمان هم از بین خواهد رفت.
دنیس ماسئونین از اعضای پیشین و محقق بهائی، در اشکال به آمارسازی تشکیلات بهائیت از میزان ترجمه آثارش به زبان های دیگر؛ حجم، نوع و نحوه آثار ترجمه شده را مورد اشکال قرار داده است. در واقع بهائیتی که بخاطر ترس از رسوایی، در ترجمه و انتشار آثارش محتاط عمل می کند، در عین حال همیشه طلبکار است و دیگر عوامل را مانع دسترسی به منابع اصیل بهائی معرفی می کند.
تشکیلات بهائیت با زیرپا گذاشتن اصل عدم اعتراض به حاکمین در بهائیت، از چاپ نشدن کتاب ها و محدودیت تبلیغ بهائیت در ایران شکوه کرد! اما بهائیتی که بر خلاف دستور پیشوایانش، به چاپ و نشر آثار و تبلیغ خود می پردازد و ادعا دارد کتاب هایش به 800 زبان ترجمه و منتشر می شود، چرا از ترجمه آثار عربی پیشوایانش به فارسی امنتاع می ورزد؟
تشکیلات بهائیت در حالی از اجازه چاپ نداشتن آثارش در ایران گلایه کرد که: 1. آثارش را به صورت غیرقانونی در ایران چاپ و منتشر می کند. 2. خود از انتشار بیش از 90 درصد آثار پیشوایانش جلوگیری می کند. 3. از مطالعه و انتشار آثار مخالفینش نهی می کند. 4. آثاری که در زمان پهلوی زیرزمینی چاپ می کرد، در جمهوری اسلامی اجازه چاپ علنی می خواهد!
نهاد رهبری بیت العدل در یکی از پیام‌های خود، در عین تصریح به صدور 77/000 اثر از پیشوایان بابی و بهائی، با طرح بهانه‌هایی نظیر مثمر ثمر نبودن این آثار و محدودیت منابع مالی و انسانی، از انتشار این آثار جلوگیری می‌کند. از این‌رو پرفسور جوآن کول با انکار این دلایل، انتشار تنها 5 درصد از آثار بهائی را بخاطر تعمُد بیت العدل دانسته است.