پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در ماجرای جنگ جهانی اول و اشغال فلسطین، قوای مهاجم انگلیسی، با دستور مستقیم لرد بالفور (وزیر خارجه وقت انگلستان) مسئولیت حفظ جان عبدالبهاء (دومین پیشوای بهائیت) و نزدیکانش را بر عهده گرفته [1] و در پایان جنگ، او را به نشان سطنتی «نایت هود» یا همان «شوالیه» مفتخر ساختند.[2]

به اذعان نویسنده‌های بهائی، علّت حمایت انگلیسی‌ها از عبدالبهاء، قدردانی از تلاش‌هایی بوده که او برای پیروزی ارتش مهاجم انگلیس، با تأمین آذوقه آن انجام داده است.[3] اما از آنجایی که بهائیان سعی دارند مزدوری عبدالبهاء برای استعمار را منکر شوند، مدعی می‌گردند که حمایت بی‌چون و چرای استعمار انگلیس از عبدالبهاء، صرفاً بخاطر حمایت از مردم سرزمینی بود که انگلیسی‌ها قصد اشغال آن را داشتند!

اما شوقی افندی در حالی که با ابهام مخاطبین، نسبت به علّت حمایت مقامات بلندپایه انگلیس از عبدالبهاء و خشم حاکمان عثمانی از او مواجه می‌شود، علّت این حمایت و خشم را پشتیبانی عبدالبهاء از مردم، در زمان جنگ معرفی می‌کند: «اولیاء حکومت انگلستان، از خدمات گرانبهائی که حضرت عبدالبهاء در آن ایّام معظم نسبت به ساکنین أرض اقدس و تخفیف مصائب و آلام مردم آن سرزمین مبذول فرموده بودند، در مقام تقدیر برآمدند».[4]

اما بر فرض که چشمان خود را بر حقایق ببندیم و بپذیریم که عبدالبهاء بخاطر کمک به مردم فلسطین جان خود را به خطر انداخت و از استعمار بریتانیا به این خاطر مدال گرفت، باید پرسید که چرا امروزه تشکیلات بهائیت به پیشوای خود اقتدا نمی‌کند؟ چرا تشکیلات بهائیت حاضر نیست برای مردم در محاصره غزه غذا و دارو برساند؟ چرا حاضر نیست یک بیانیه در دفاع از آنان و محکومیت کودک‌کشی اسرائیل صادر کند؟

در جریان نبرد 7 اکتبر تا کنون هم تشکیلات بهائیت اقدام مؤثری در توقف جنگ و یا ارسال کمک‌های بشردوستانه نداشته است. تشکیلات بهائیت پس از پنج روز از نزاع خونین درفلسطین اشغالی، با اصابت اولین موشک مقاومت به حیفا، سکوت خود را شکست و تنها نگرانی خود را برای کارکنان بهائی حاضر در اماکن بهائی اعلام کرد.

پس یا نگویید که عبدالبهاء برای دفاع از مردم فلسطین از استعمار پاداش گرفت و یا اگر می‌گویید خود را امروزه فدای فلسطین سازید.

پی‌نوشت:
[1]. چنانکه شوقی افندی گفته است: «لرد کرزن و سایر اعضاء کابینه‌ی انگلستان نیز رأساً و مستقیماً از وضع مخاطره آمیز حیفا استحضار حاصل نمودند. از طرف دیگر لرد لامینگتون با ارسال گزارش فوری و مخصوص به وزارت خارجه‌ی آن کشور، انظار اولیای امور را به شخصیت و اهمّیت مقام حضرت عبدالبهاء جلب نمود و چون این گزارش به لرد بالفور وزیر امور خارجه وقت رسید در همان یوم وصول (روز رسیدن)، دستور تلگرافی به جنرال النبی سالار سپاه انگلیز (انگلیس) در فلسطین صادر و تأكید أکید نمود که به جمیع قوی در حفظ و صیانت حضرت عبدالبهاء و عائله و دوستان آن حضرت بکوشد»: شوقی افندی، قرن بدیع، بی‌جا: مؤسسه ملّی طبوعات امری، 122 بدیع، ج 3، ص 297-296.
[2]. همان، ج 3، ص 299.
[3]. The Chosen Highway، Lady Blomfield, George Ronald Pub, 2007, P  210.
[4]. شوقی افندی، قرن بدیع، بی‌جا: مؤسسه ملّی طبوعات امری، 122 بدیع، ج 3، ص 299.