پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در زیارت جامعه کبیره در وصف ائمه معصومین (علیهم‌السلام) می‌خوانیم «مُنْتَهَی الْحِلْمِ وَ اُصُولَ الْكَرَمِ.[1] سلام بر شما ... که سرآمد بردباری و ريشه و اساس کرامت هستيد.» لفظ اصول، جمع اصل است، به معنای پایه و اساس هرچیز؛ اصل هر چیزی، موجب قوام و ثبات آن چیز است و اصل و پایه هر چیزی، باید متناسب با همان چیز باشد. راز این‌که در جمله مذکور، ائمه معصومین (علیهم‌السلام) اصول و ریشه‌های کرامت معرفی شده‌اند، این است که تمام خیرات و برکات موجود در نظام هستی، اعم از برکات مادی و معنوی، به وساطت آن ذوات مقدس افاضه می‌شود.

همان‌طور که در قسمتی از زیارت جامعه کبیره این‌گونه آن‌ها را خطاب می‌کنیم: «بِكُمْ فَتَحَ اللهُ وَ بِكُمْ يَخْتِمُ و بِكُمْ يُنَزِّلُ الْغَيْثَ وِ بِكُمْ يُمْسِكُ السُّمآءَ اَنْ تَقَعَ عَلَي الاَرْضِ اِلّا بِاِذْنِهِ وَ بِكُمْ يُنَفِّسُ الْهَمَّ وَ يَكْشِفُ الضُّرَّ. إِنْ ذُكِرَ الْخَيْرُ كُنْتُمْ أَوَّلَهُ وَ أَصْلَهُ وَ فَرْعَهُ وَ مَعْدِنَهُ وَ مَأْوَاهُ وَ مُنْتَهَاه.[2] خداوند عالم وجود را به شما آغاز كرد و به شما نيز ختم مى‌كند و به واسطه شما، باران را فرو مى‌ريزد و به واسطه شماست كه آسمان را از اين‌كه بر زمين افتد، جز به اذن او نگه مى‌دارد و به واسطه شما، اندوه را مى‌زدايد و سختى را برطرف مى‌كند؛ اگر از خوبی یاد شود، آغاز و ریشه و شاخه و سرچشمه و جایگاه نهایتش شمایید.»

ذات نورانی امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) یکی از آن سفره داران کرامت است که هر چه ما به آن سفره نزدیک شویم، قطعاً بهره و توشه ما بیشتر خواهد بود و این خاندان کرم، زیر بار منت هیچ کس نمی‌روند و کسی را دست خالی بر نمی‌گردانند، الّا این‌که ظرف ما سوراخ بوده یا برعکس بگیریم یا آلوده باشد و مشکل از ظرف خودمان باشد.

برای رسیدن و نزدیک شدن به این کرامت محض و مطلق که ائمه معصومین (علیهم‌السلام) هستند، باید به عبودیت محض نزدیک شویم؛ هر چه بیشتر توجه و تضرع و تواضع به درگاه خداوند داشته باشیم، بیشتر نزدیک شده و به همان اندازه از حقارت، رهایی پیدا می‌کنیم و به کرامت می‌رسیم و کرامت مطلق، وجود نازنین امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) است؛ پس به امید نزدیک شدن به امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) باید در عبودیت تلاش کنیم.

پی‌نوشت:
[1]. ملاذ الأخيار فی فهم تهذيب الأخبار، علامه مجلسی، ج9، ص247. «بَابُ زِيَارَةٍ جَامِعَةٍ لِسَائِرِ الْمَشَاهِدِ عَلَى أَصْحَابِهَا السَّلَامُ‌.»
[2]. همان، ص248.