پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بسیاری از کسانی که به آریایی بودنِ خود، بر زمین و زمان فخرفروشی می‌کنند، زنده بودن خود را در گرو شعارهای عرب‌ستیزانه و بلکه سامی‌ستیزانه می‌پندارند. حال آنکه ما باور داریم نباید به عرب‌ها و اساساً مردمانِ سامی (یعنی همتباران عرب‌ها از قبیل عبرانی‌ها، آشوری‌ها و...) نگاه صفر و صدی داشته باشیم. 

این نگاه ما، علاوه بر تکیه گاهِ منطقی، پشتوانه تاریخی نیز دارد. بله، پارس‌ها و عرب‌ها (و بلکه در نگاهی کلان‌تر: مردمان آریایی و سامی) با یکدیگر تبادل فرهنگی، اقتصادی و دینی داشته و دارند. بسیاری از آثار باستانی هخامنشی، در حقیقت ساخته‌ی هنرمندان و معماران آشوری، آرامی، بابلی و ... بوده که تحت عنوان اسیر، ناچار به ساخت این آثار بودند. از جهت فرهنگی نیز هخامنشیان وابسته به اقوام سامی بودند.(1) همانگونه که سامی‌ها نیز وابسته و متأثر از پارس‌ها بودند.

کتزیاس Ctesias مورخ و طبیب یونانی، سالیانی بسیار، طبیب مخصوص اردشیر دوم پادشاه هخامنشی و محرم اسرار دربار بود. او پس از اینکه به یونان بازگشت، درباره جوامع شرقی و از جمله هخامنشیان و جامعه ایرانی کتابی نوشت که در بخشی از آن پیرامون ملکه سمیرامیس (Semiramis) که یک اشراف‌زاده و یک حاکم آشوری بود، چنین آمده است:

After this she came to Persis and every other land that she ruled over throughout Asia. Everywhere she made lavish roads by cutting through mountains and cliffs, and in the plains she made mounds sometimes building tombs for dead chieftains and other times establishing cities on the high grounds. She was also accustomed to building small mounds in every place she camped where she would place her tent and closely observe the entire encampment. This is why many of her constructions throughout Asia still remain to this very day and are called the structures of Semiramis.

ترجمه:
پس از این، او (یعنی ملکه سمیرامیس) به پارس و سرزمین‌های دیگری که در سراسر آسیا بر آن حکومت می‌کرد، آمد. او در همه جا از میان کوه‌ها و صخره‌ها و در دشت‌ها، جاده‌های مجلل ایجاد کرد. او برای سرداران مُرده، مقبره می‌ساخت و گاهی تعدادی شهر در ارتفاعات برپا می‌کردند ... بسیاری از ساخت و سازهای او در سراسر آسیا هنوز باقی مانده و به نام سازه‌های سمیرامیس شناخته می‌شود.(2)

بله! یک ملکه آشوری، که تلفظ آشوری نام او Shammur-amat بوده و یونانی‌ها او را Semiramis خواندند، ملکه‌ای هم‌تبار عرب‌هاست. ملکه‌ای که حدوداً 2800 سال پیش، در صدر یکی از شکوهمندترین تمدن‌های تاریخ بشر قرار داشت. ملکه‌ای که باغ‌های معلّق بابِل (یکی از عجایب هفتگانه جهان باستان) به افتخار او ساخته شد.

پی‌‌نوشت:

1. بنگرید به: «حکومت هخامنشی، تحت تأثیر فرهنگ بین النهرینی»، «آناهیتا و اصالتِ غیر آریایی»، «عرب‌ها زودتر به خط دست یافتند؟ یا هخامنشیان؟»، «هخامنشیان، خط میخی خود را مدیون ایلامیان و آرامیان بودند»، «آیا هخامنشیان عرب‌پرست نبودند؟»
2. بنگرید به: Andrew Nichols, The complete fragments of Ctesias of Cnidus, University of Florida, 2008, p 64