در روایتی از عایشه از قول پیامبر نقل شده است: (فوالله لا يَمَلُّ الله حتى تَمَلُّوا) به خدا سوگند که خدا از دادنِ پاداش اعمال نيک خسته نمی‌ شود، اما شما از عبادت خسته می‌ شويد.
در توضیح این عبارت، قسطلانی در شرح صحیح بخاری آورده است: «این عبارت از باب مشاکله و ازدواج است؛ در حالی که دو لفظ (ملل؛ خستگی نسبت به خداوند و نسبت به مخلوقات) شبیه هم است، معنایشان متفاوت است. خستگی، ترک کاری است از روی کراهت و سنگینی با وجود حرص و اشتیاق به آن، که این صفت از صفات مخلوقات است نه خالق. بنابراین احتیاج به تأویل داریم. محققین می‌ گویند: این از باب مجاز است، چون خداوند ثواب کسیکه عملش را از روی خستگی قطع کرده، قطع می‌ کند و از این کار خداوند تعبیر به خستگی شده، از باب نامگذاری شیء به نام علتش.»

قسطلانی تأیید کرد که باید این صفت (ملل) در مورد خداوند تأویل گردد تا نقصی به خالق نسبت داده نشود؛ اما وهابیت به علت اتخاذ ظاهرگرایی در قرآن و روایات، خستگی را به خداوند نسبت می‌ دهند و برای فرار از تشبیه، به این توجیه روی می‌ آورند که خستگی خدا مانند خستگی مخلوقات نیست!
این توجیه عقلایی نیست و معنا ندارد خستگی برای مخلوقات مذموم بوده و برای خالق مدح باشد.

ارشاد الساری، قسطلانی، ج1، ص174.
مقاله: «کیفیت خستگی خداوند طبق اعتقاد وهابیت»