حدیث صحیحی از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در فضیلت امیرالمؤمنین نقل شده است که «دوست ندارد تو را، مگر مؤمن و بغض تو را ندارد، مگر منافق.»
ابن‌حجر عسقلانی در مورد این حدیث می‌گوید: «بغض در روایت مذکور، مقید به علتی است و آن نصرت پیامبر است، (یعنی اگر کسی به خاطر یاری پیامبر، نسبت به امیرالمؤمنین بغضی داشته باشد، نشانه نفاق اوست) و آنچه در حق علی آمده است (از بغضی که علامت نفاق و محبتی که علامت ایمان است)، مثل آن در حق انصار هم وارد شده و روایت داریم و در این مورد علما فرموده‌اند که بغض آنان اگر به خاطر یاری کردن پیامبر باشد، نشانه نفاق مبغض است و عکس آن نیز صادق است؛ پس در حق علی هم همین مطلب گفته می‌شود (اگر به خاطر یاری کردن پیامبر، کسی با علی دشمن گردد و بغض او را به دل بگیرد، این بغض نشانه نفاق او است و اگر محبت آنان به علی، به خاطر یاری کردن پیامبر باشد، این محبت نشانه ایمان او است)»
تهذیب التهذیب، ابن حجر، ج8، ص458.
اشتباه ابن حجر در تشبیه این دو حدیث این است که در روایت فضیلت امیرالمؤمنین، حکم بر شخص حضرت، بدون قید است و در روایت اسم علم آمده نه صفت؛ بنابراین این فضیلت در مورد امیرالمؤمنین با روایتی که در مورد انصار در صحیح مسلم آمده است، قابل قیاس نیست و به طور مطلق اگر کسی به هر دلیلی، بغض امیرالمؤمنین را داشته باشد، منافق بوده و نباید قول او مورد اعتنا قرار گیرد و چنین شخصی نباید توسط عالم رجالی توثیق گردد.
مقاله: «ابن‌حجر و تشبیه فضیلت امیرالمؤمنین به فضل انصار»