عید غدیرخم، بزرگ‌ترین عید در بین اعیاد مسلمانان است؛ امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: مسلمانان چهار عید دارند؛ عید فطر، عید قربان، جمعه، و عید غدیرخم؛ بزرگ‌ترین و شریف‌ترین این اعیاد، روز هجدهم ذی‌حجه است و آن روزی است که در آن روز رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، دست امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) را بلند کرد و او را به جانشینی و به‎عنوان عَلَم برای مردم نصب کرد.[1]
رساندن پیام عید غدیرخم به عنوان امر به معروف و نهی از منکر لازم است: پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در قسمتی از خطبه غدیر فرمودند: «آگاه باشید که سرمایه امر به معروف آنست که سخن مرا بفهمید و آن را به کسانی‌که حاضر نیستند برسانید  و او را از طرف من به قبولش امر کنید و از مخالفتش نهی کنید، چرا که این دستوری از جانب خداوند عزوجل و از نزد من است، و هیچ امر به معروف و نهی از منکری نمی‌شود مگر با امام معصوم؛ ... پس باید ندای غدیر را تا روز قیامت، حاضران به غائبان و پدران به فرزندان برسانند.»[2]
روز غدیر مورد احترام همه پیامبران و باعظمت‌ترین روز عالم خلقت: امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: خداوند عزوجل پیامبری را مبعوث نکرده، مگر آن‌که در این روز، عید گرفته و حرمت این روز را شناخته است.[3] ... شاید فکر کنی خداوند متعال روزی را از جهت حرمت و احترام، با عظمت‌تر از روز عید غدیرخم خلق کرده باشد؛ نه به الله قسم، نه به الله قسم، نه به الله قسم؛ ...[4]
عید غدیرخم روزی است که خداوند، توبه آدم (علیه‌السلام) را پذیرفت و و او به خاطر شکر خداوند روزه گرفت؛ خداوند، ابراهیم (علیه‌السلام) را از آتش نجات بخشید و او به خاطر شکر خداوند روزه گرفت؛ موسی (علیه‌السلام)، هارون (علیه‌السلام) را مقتدا و پیشوا ساخت و به جهت شکر خداوند روزه گرفت؛ عیسی (علیه‌السلام) وصی خود، شمعون الصفا (علیه‌السلام) را معرفی کرد، و به خاطر شکر خداوند روزه گرفت.[5]

پی‌نوشت:

[1]. «عن المفضل بن عمر قال: قلت لأبي عبد الله عليه السلام: كم للمسلمين من عيد؟ فقال: أربعة أعياد، قال: قلت: قد عرفت العيدين والجمعة، فقال لي: أعظمها وأشرفها يوم الثامن عشر من ذي الحجة وهو اليوم الذي أقام فيه رسول الله صلى الله عليه وآله أمير المؤمنين عليه السلام ونصبه للناس علما.» خصال، شیخ صدوق، ص264.
[2]. «وقد بلغت ما امرت بتبليغه حجة على كل حاضر وغائب ، وعلى كل أحد ممن شهد أو لم يشهد ولد أو لم يولد ، فليبلغ الحاضر الغائب والوالد الولد إلى يوم القيامة. ... ألا وإن رأس الامر بالمعروف أن تنتهوا إلى قولي وتبلغوه من لم يحضره ، تأمروه بقبوله وتنهوه عن مخالفته ، فإنه أمر من الله عزوجل ومني ، ولا أمر بمعروف ولا نهي عن منكر إلا مع إمام معصوم.» احتجاج، طبرسی، ص62 و 65.
بحارالانوار، علامه مجلسی، ج37، 211 و 215.
[3]. «وما بعث الله عزوجل نبيا إلا و تعيد في هذا اليوم، وعرف حرمته.» وسائل الشیعه، حر عاملی، ج8، 89 و ج29، ص89.
بحارالانوار، علامه مجلسی، ج95، 303.
[4]. «قال : لعلّك ترى أنّ الله عزّوجل خلق يوما أعظم حرمة منه؟ لا والله ، لا والله ، لا والله.» همان.
[5]. «قال المفضّل: سيّدي تأمرني بصيامه؟ قال لي: أي و اللّه أي و اللّه أي و اللّه انّه اليوم الذي تاب اللّه فيه على آدم عليه السلام فصام شكرا للّه، على ذلك اليوم، و انه اليوم الذي نجى اللّه تعالى فيه إبراهيم عليه السلام من النار فصام شكرا للّه تعالى على ذلك اليوم، و انه اليوم الذي أقام موسى هارون عليهما السلام علما فصام شكرا للّه تعالى ذلك اليوم، و انه اليوم الذي أظهر عيسى عليه السلام وصيّه شمعون الصفا فصام شكرا للّه عزّ و جلّ على ذلك اليوم.» الاقبال بالاعمال الحسنه، سید بن طاوس، ج2، ص265.