ابن تیمیه دلالت آیه تطهیر را نمی‌پذیرد و می‌گوید: «أمّا آية الطهارة فليس فيها إخبار بطهارة أهل البيت وذهاب الرجس عنهم، وإنّما فيها الأمر لهم بما يوجب طهارتهم وذهاب الرجس عنهم.؛اما در آیه تطهیر، از طهارت اهل‌بیت، خبر داده نشده، بلکه به آن‌ها امر شده که طهارت داشته باشند.»
و در مورد دعای پیامبر (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) در طهارت اهل بیت نیز می‌گوید: «ثمّ إنّ مضمون هذا الحديث أنّ النبي دعا لهم... بأن يکونوا من المتقين الذين أذهب الله عنهم الرجس... فغاية هذا أن يکون هذا دعاء لهم بفعل المأمور وترک المحظور؛ مضمون این حدیث که دعای پیامبر است ...این است که ایشان از متقین باشند و خداوند رجس و ناپاکی را از بین ببرد، و نهایت چیزی که اثبات می‌کند این است که دعایی است برای ایشان که اوامر و نواهی الهی را انجام دهند.»
اما بنا بر اعتقاد ابن‌تیمیه، در کتاب منهاج السنه پیامبر مستجاب الدعوة است، لذا به مقتضای آیه و حدیث، اهل بیت (علیهم‌السلام) بعد از دعای پیامبر (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)، متصف به طهارت خواهند بود و در نتیجه، برتری و افضلیت ایشان اثبات می‌شود.
«ان دعاء النبی مجاب.»
منهاج السنه، ابن تیمیه، ج7، ص55
مقاله: «شگرد تأویل برای انکار فضائل اهل‎بیت (ع)»
این مقاله می‌تواند در مورد «اثبات عصمت اهل بیت از کلام ابن تیمیه» مورد استفاده قرار گیرد.