پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ نهاد رهبری بیت العدل در یکی از پیام‌های خود، به صدور 77/000 اثر از پیشوایان بابی و بهائی اعتراف کرده است. اما در عین حال این نهاد، با طرح بهانه‌هایی نظیر مثمر ثمر نبودن این آثار برای عموم، از انتشار آن‌ها جلوگیری می‌کند. از طرفی نیز این‌چنین به بهائیان القاء می‌کند که پیگیر انتشار این آثار بوده، اما محدودیت منابع مالی و انسانی موجب زمان بردن این پروژه شده است.[1]
از این‌رو پرفسور جوآن کول (از اساتید و محققان برجسته‌ی دانشگاه میشیگان آمریکا که بعد از چند دهه خدمت به بهائیت، بخاطر انتقاد به بیت العدل از این فرقه کنار گذاشته شد)، نکات جالبی را در پاسخ به توجیه بیت العدل، برای عدم انتشار آثار پیشوایان بهائی مطرح نموده است: «اگر ترجمه و در دسترس قرار دادن آثار بهاءالله هرگونه اولويتی برای بيت العدل داشت، (آن‌ها مسلماً اين كار را انجام می‌دادند) زيرا از منابع عظيمی برای تحقق اين امر برخوردارند». وی در ادامه با اشاره به خرج‌های سرسام‌آور این نهاد برای احداث ساختمان‌هایش می‌گوید: «كسی كه دويست و پنجاه ميليون دلار خرج ساختمان سازی می‌كند، پول مورد نياز برای پروژه‌های ديگر را نيز خواهد داشت. اما آن‌ها تصميم‌شان بر اين است كه اين پول‌ها را خرج كارهای ديگر كنند».[2]
این محقق بهائی در ادامه، با اشاره به انتشار تمامی آثار آروبیندو (مرد مقدس هندی) به همراه ترجمه‌ی انگلیسی آن‌ها (در عین کم‌تعداد و فقیر بودن پیروانش) می‌نویسد: «اينكه فقط 5 درصد از آثار بهائی تاكنون ترجمه شده‌اند، یکی از عوارض جانبی نبود منابع در جامعه‌ی بهائی نيست، بلكه به خاطر اين است كه تعمُداً منابع مالی صرف كارهای ديگر مانند ساخت عمارت‌های بزرگ می‌شود».[3]
با این حال چه توجیهی برای تعمد بیت العدل، در جلوگیری از انتشار آثار پیشوایان بهائی وجود دارد؟! اما آیا بیت العدل در نهایت، آثار پر از غلط و اسناد رسوایی بهائیت را با صداقت تمام منتشر خواهد کرد و یا مثل سایر آثار پیشوایان بهائی، به سانسور و اصلاح آن‌ها خواهد پرداخت؟!

پی‌نوشت:
[1]. دبیرخانه‌ی بیت العدل، پیام مورخ: 6 ژوئن 2013 م.
[2]. ر.ک: جمعی از نویسندگان، آواز دهل (پژوهشی در تعالیم منسوب به میرزاحسینعلی نوری معروف به بهاءالله)، بی‌جا: چاپ دوم، 1394 ش، ص 39.
[3]. همان.