پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از آن‌جا که پیامبرخوانده‌ی بهائیت پیش از موعد مقرر و تنها چندی پس از مرگ علی‌محمد باب، ادعای نسخ آیین بیان را مطرح کرد؛ با اشکال و اعتراض تند پیروان باب مواجه گشت. از این‌رو، حسینعلی نوری برای توجیه و جلب حمایت بابی‌ها از خود، مدعی شد که مسلک او در امتداد و مکمل مسلک باب بوده است:
«بدانید ای قوم که این غلام رحمن در جمیع احیان اراده‌اش آن بوده آن‌چه از ظهور قبلش نقطه بیان روح من فی الأکوان فداه نازل شده ثابت نماید، حرکت ننموده‌ام مگر به رضای او... ولکن مشرکین (کتاب) بیان... نسبت داده‌اند که این غلام گفته نقطه بیان (:علی‌محمد شیرازی) از یک حرف من خلق شده، لا والله... بگویئد ای بی‌شرم‌های أرض (خطاب به پیروان باب)، آن‌چه در این ظهور نازل بعینه همان کلمات نقطه اولی (:علی‌محمد باب) بوده و خواهد بود».[1]
اما عزیه نوری (خواهر پیامبرخوانده‌ی بهائی و از پیروان باب و صبح أزل)، در پاسخ به این ادعای برادر خود گفته است:
«اگر در شمسیت نقطه اولی (:علی‌محمد شیرازی) او را حرفی و اشکالی باشد که آن حضرت کامل و بیّنه‌اش کافی و مکفی نبوده است، به حکم عقل صریح، چنین کلامی قابل استماع نیست. سهل است به حکم صاحب بیان گوینده‌ی او را کافر می‌دانیم و یا می‌گویی که شریعت آن حضرت ناتمام و احکامش ناقص بوده است. شخص مدعی برای تکمیل آن شریعت مبعوث شده، این دعوی نیز باطل و محل اعتنا نیست... خداوند متعال می‌فرماید: «مَا نَنْسَخْ مِنْ آيَةٍ أَوْ نُنْسِهَا نَأْتِ بِخَيْرٍ مِنْهَا أَوْ مِثْلِهَا... [بقره/106]؛ هر چه از آیات قرآن را نسخ کنیم یا حکم آن را از خاطرها بریم (و متروک سازیم) بهتر از آن یا مانند آن بیاوریم». (لذا) اگر آیات و احکام بیان بر حسب استعداد زمان بر فرقان سمت رجحان نداشته نسخ آن لزومی نداشته است که پس از نسخ آن نزول بیان به جهت نقصان آن مکمل و مصححی دیگر آید و بیان را تکمیل نماید».[2]
بنابراین، ادعای پیامبری حسینعلی نوری به عنوان موعود علی‌محمد شیرازی، به هیچ‌وجه قابل پذیرش نیست؛ چرا که اگر احکام علی‌محمد شیرازی ناقص بوده (و نیاز به تکمیل داشته) که این احکام، توان نسخ اسلام را نداشته و اگر کامل بوده که دیگر چه دلیلی برای نسخ مجدد و بلافاصله‌ی آن، توسط پیامبرخوانده‌ی بهائیت وجود داشته است.

پی‌نوشت:
[1]. حسینعلی نوری، ایقان، ص 394.
[2]. عزیه نوری، تنبیه النائمین، بی‌جا: بی‌نا، بی‌تا، ص 98.