از جمله شبهات اساسی وهّابیت در موضوع مهدویت شبهه‌ی «عدم امکان طول عمر آن حضرت» است؛ ابن‌تیمیه، بنیان‌گذار فکری فرقه‌ی ضالّه‌ی وهّابیت در شبهه‌ای می‌گوید: «عمر طولانی و بیش از معمول، آن هم بیش از هزار سال در امّت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) موضوعی است که دروغ بودن آن آشکار است. در روایت صحیح، از آن حضرت وارد شده که در پایان عمر خویش فرمود: «از این شب به بعد، هنگامی‌که صد سال بگذرد، کسی از اهل‌ زمین زنده باقی نمی‌ماند.» بر اساس همین روایت هر فرزند یک‌ساله‌ای، نباید بیش از صد سال زندگی کند. اگر دوره‌ی زندگی در آن زمان (زمان پیامبر) بیش از صد سال نبوده، پس به طریق اولی پس از آن زمان، عمرها کوتاه‌تر می‌شود؛ ترمذی نیز در روایتی گفته: حضرت نوح (علیه‌السّلام) نهصد و پنجاه سال میان قوم خویش بود و حضرت آدم هزار سال زیست. در حالی‌که مدّت زندگی‌ها در این روزگار بین شصت تا هفتاد سال است و به ندرت پیش می‌آید که از این مدّت تجاوز کند؛ چنان‌چه این مطلب در روایت صحیح نیز آمده است.»[1]

در پاسخ می‌گوییم این‌گونه روایات نزد شیعه حجیت ندارند و همان‌گونه که طول عمر، از نظر علوم طبیعی و علوم تجربی حد نسابی ندارد، از منظر قرآن کریم نیز امکان آن وجود دارد و بر این اساس، موضوع عجیب و پیچیده‌‎ای نیست. با توجه به آیات قرآن کریم، مرگ و زندگی در دست خداوند حیّ متعال است؛ هموست که حیات بخشیده، می‌میراند و چنان‌چه اراده فرماید طول عمر شگفت‌آمیز عنایت می‌کند «وَ اللَّهُ خَلَقَکُمْ مِنْ تُرابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ جَعَلَکُمْ أَزْواجاً وَ ما تَحْمِلُ مِنْ أُنْثي‏ وَ لا تَضَعُ إِلاَّ بِعِلْمِهِ وَ ما يُعَمَّرُ مِنْ مُعَمَّرٍ وَ لا يُنْقَصُ مِنْ عُمُرِهِ إِلاَّ في‏ کِتابٍ إِنَّ ذلِکَ عَلَي اللَّهِ يَسيرٌ.[فاطر/11] خداوند شما را از خاکی آفرید، سپس از نطفه‌ای سپس شما را به‌صورت زوج‌هایی قرار داد، هیچ جنس ماده‌ای باردار نمی‌شود و وضع حمل نمی‌کند، مگر به علم او، و هیچ کس عمر طولانی نمی‌کند، یا از عمرش کاسته نمی‌شود، مگر این‌که در کتاب (علم خداوند) ثبت است، این‌ها همه برای خداوند آسان است.» و اگر او اراده فرماید بر انجام هر کاری قادر و تواناست. «إِنَّ اللَّهَ عَلي‏ کُلِّ شَيْ‏ءٍ قَديرٌ.[نحل/77] چرا که خدا بر هر چیزی تواناست.» و در آیات دیگری از قرآن کریم از عمر طولانی برای برخی از امت‌های پیشین خبر داده است. «بَلْ مَتَّعْنا هؤُلاءِ وَ آباءَهُمْ حَتَّي طالَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُ أَ فَلا يَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنْقُصُها مِنْ أَطْرافِها أَ فَهُمُ الْغالِبُونَ.[انبیا/44] ما آن‌ها و پدرانشان را (از نعمت‌ها) بهره‌مند ساختیم، تا آن‌جا که عمر طولانی پیدا کردند (و مایه غرور و طغیانشان شد) آیا نمی‌بینند که ما پیوسته به سراغ زمین آمده، و از آن (و اهلش) می‌کاهیم؟! آیا آن‌ها غالبند (یا ما).»

هم‌چنین عمر طولانی حضرت نوح (علیه‌السّلام) نیز مؤید نظریه امکان عمرهای طولانی است. «وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلي‏ قَوْمِهِ فَلَبِثَ فيهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلاَّ خَمْسينَ عاماً فَأَخَذَهُمُ الطُّوفانُ وَ هُمْ ظالِمُونَ.[عنکبوت/14] و ما نوح را به‌سوی قومش فرستادیم و او را در میان آنان هزار سال مگر پنجاه سال، درنگ کرد اما سرانجام طوفان و سیلاب آنان را فراگرفت، در حالی‌که ظالم بودند.»

پی‌نوشت:

[1]. «إنّ عمر واحد من المسلمین هذه المدّة أمر یعرف کذبه بالعادة المطّرده فی امّة محمّد فلا یعرف أحد ولد فی دین الإسلام... .» منهاج السنة النبویة، ابن‌تیمیه حرّانی، مؤسسة قرطبة، مصر، ج 4، ص 91.