هدایت بشر باید به دست کسانی باشد که به خداوند نزدیک بوده و از دستورات او تبعیت کند. اما این مساله در مورد خلیفه اول اهل‌سنت به گونه‌ی دیگری است. لطفاً به مقدمات ذیل توجه کنید:
مقدمه اول: محمد بن اسماعیل بخاری در کتاب صحیح خود از حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌وآله) این‌چنین نقل می‌کند: «فاطمه پاره تن من است؛ کسی‌که او را غضبناک کند، من را غضبناک کرده است.»[1] 
مقدمه دوم: او در جایی دیگر از کتاب صحیح خود این‌گونه نقل می‌کند: «ابوبکر به حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) گفت: انبیاء از خود ارثی به جا نمی‌گذارند؛ حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) غضبناک شد و این ناراحتی از سوی وی تا وفات ایشان ادامه داشت.»[2]
نتیجه: در این صورت، حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) از ابوبکر غضبناک گشت که بنا بر مقدمه اول، ناراحتی و اذیت وی مرادف ناراحتی حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است. یعنی ابوبکر، پیامبر را ناراحت و اذیت کرده است.
این در حالی است که بنا بر نص قرآن کسی‌که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را اذیت کند، مورد لعن الهی قرار گرفته است. خداوند می‌فرماید: «إِنَّ الَّذينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً مُهيناً.[احزاب/57] آن‌ها كه خدا و پيامبرش را آزار می‌دهند، خداوند آنان را از رحمت خود در دنيا و آخرت دور ساخته، و براى آن‌ها عذاب خواركننده‌‏اى آماده كرده است.»
به نظر خواننده! آیا کسی‌که مورد لعن خداوند قرار گرفته است، می‌تواند دیگران را به سوی خداوند هدایت کند؟

پی‌نوشت:

[1]. رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، قَالَ: «فَاطِمَةُ بَضْعَةٌ مِنِّي، فَمَنْ أَغْضَبَهَا أَغْضَبَنِي»؛ بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح بخاری، محقق: محمد زهیر، انتشارات دار طوق النجاه، چاپ اول، 1422ه. ج 5،، ص 29.
[2]. فَقَالَ لَهَا أَبُو بَكْرٍ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «لاَ نُورَثُ، مَا تَرَكْنَا صَدَقَةٌ»، فَغَضِبَتْ فَاطِمَةُ بِنْتُ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَهَجَرَتْ أَبَا بَكْرٍ، فَلَمْ تَزَلْ مُهَاجِرَتَهُ حَتَّى تُوُفِّيَتْ؛ بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح بخاری، محقق: محمد زهیر، انتشارات دار طوق النجاه، چاپ اول، 1422ه. ج 4، ص 79.