از مهم‌ترین رفتارهای انحرافی وهابیت، دشمنی این فرقه و پیشوایان آنان با پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و اهل‌بیت آن حضرت است. وهابیت و پیشوایان آنان، کسانی را که در برابر صحابه پیامبر موضع داشته باشند و آنان را سبّ و لعن کنند، ملحد و کافر دانسته و در صورت توبه نکردن، حکم به قتل آنان می‌دهند. این در حالی است که دشمنی با اهل‌بیت نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) خصوصا حضرت علی (علیه السّلام) یکی از مهم‌ترین انحرافات این فرقه و پیشوایان آنان است.

از باب نمونه ابن‌تیمیه حرّانی در راستای دفاع از سلف خود و اثبات دشمنی خود با امیرالمؤمنین علی (علیه السّلام)، در موارد مختلف و متعدد به نفع امویان موضع گرفته و به اعمال و رفتار امیرالمؤمنین علی (علیه السّلام) انتقاد داشته و به زعم خود آن را مخالف سنت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) معرفی می‌کند. جهت آشنایی با مواضع خصمانه ابن‌تیمیه، به دو نمونه از مظاهر نفاق و دشمنی وی با اهل‌بیت (علیهم السّلام) اشاره می‌شود. 

- ابن تیمیه حرّانی نیمی از رعیت و مردم دوران خلافت امیرالمؤمنین علی (علیه السّلام) را جزو معترضین به عدالت آن حضرت دانسته و با استناد به تکفیر حضرت علی (علیه السّلام) توسط خوارج و متهم شدنن ایشان به مشارکت در قتل عثمان توسط امویان، خلیفه مسلمانان را ظالم و غیر عادل معرفی می‌کند.[1] وی بدون توجه و دقت در حدیث شریف «علی مع الحق و الحق معه حیث ما کان؛ علی با حق است و حق با علی است تا زمانی که باشد.» صحابه را محور حق قرار داده و بیعت نکردن چند نفر با حضرت علی (علیه السّلام) و مبارزه با آن حضرت را دلیل حق نبودن حضرت علی (علیه السّلام) می‌داند.[2]

- انکار فضائل حضرت علی (علیه السّلام)؛ ابن‌تیمیه به خاطر بغض و کینه‌ای که نسبت به امیرالمؤمنین علی (علیه السّلام) دارد در جهت خدمت به امویان، بدون توجه به حدیث شریف «علیّ مع الحق و الحق معه حیث کان؛ علی با حق است و حق با علی است تا زمانی که باشد.»[3] و عتراف بزرگان عامه مانند احمد بن حنبل، اسماعیل قاضی، نسائی و ابوعلی نیشابوری که گفتند: فضائل و مناقبی که برای امیرالمؤمنین علی (علیه السّلام) نقل شده است، برای هیچ‌یک از صحابه نقل نشده است[4]، بسیاری از فضائل و مناقب مسلّم و پذرفته شده در حق آن حضرت را انکار کرده و مصداق کامل آیه «فَإِنَّها لا تَعْمَي الْأَبْصارُ وَ لکِنْ تَعْمَي الْقُلُوبُ الَّتي‏ فِي الصُّدُورِ [حج/46] چرا که چشمهای ظاهر نابینا نمی شود ، بلکه دل‌هایی که در سینه هاست کور می شود.» گردیده است.

پی‌نوشت: 

[1]. «لکن نصف رعیّته یطعنون فی عدله، فالخوارج یکفّرونه و غیر الخوارج من أهل بیته و غیر أهل بیته یقولون: إنّه لم ینصفهم و شیعة عثمان یقولون: إنّه ممّن ظلم عثمان... .» منهاج السنة النبویة، ابن‌تیمیه، مؤسسة الریان، بیروت، ج 4، ص 529.
[2]. «و أمّا علیّ فکثیر من السابقین الأولین لم یتّبعوه و لم یبایعوه و کثیر من الصحابة و التابعین قاتلوه.» همان، ص 516.
[3]. «قال: و أتی محمد بن أبی بکر، فدخل علی أخته عائشة، قال لها: أمّا سمعت رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) یقول: علیّ مع الحق و الحق مع علیّ، ثمّ خرجت تقاتلینه بدم عثمان.» الأمامة و السیاسة، ابن‌قتیبه، منشورات الشریف الرضی، قم، ج 1، ص 78.
[4]. المستدرک علی الصحیحین، حاکم نیشابوری، دار الکتب العلمیة، بیروت، ج 3، ص 116. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.