پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عده‌ای از بزرگان شیعه، برخی از صوفیه را به سبب اعتقاد به حلول و اتحاد، منحرف دانسته و معتقدند ایشان از غلات هستند. «صاحب كتاب بيان الاديان مى‏‌گويد: كه اصل حلول و اتحاد بعد از جرنانيّه كه طايفه‏‌ای هستند كه از صابئيه و از ترسايان برخاسته‏‌اند و غلات شيعه، يعنى آنان كه بعضى از ائمه اثناعشر(علیهم السلام) را خدا مى‏‌دانند و غلات اهل سنت و جماعت، يعنى صوفيه كه مشايخ خود را اللّه مى‏‌دانند، حلول و اتحاد را از ترسايان فرا گرفته‏‌اند و هيچ مذهبى از مذاهب ترسايان از آن دو مذهب نزديك‌تر نباشد. البته بايد دانست كه متقدّمين صوفيه مانند حسين بن منصور حلاج كه شهرتی پیدا كرده‏‌اند، بر يكى از اين دو مذهب بوده‏‌اند. در نتیجه به سبب اعتقاد فاسدى كه اين گروه داشتند، اكثر علماى شيعه مانند شيخ مفيد و ابن قولويه و ابن بابويه، اين دو طايفه ضالّه را -خواه حلوليّه و خواه اتحاديه- از غلات شمرده‏ و يقين است كه ايشان اثر طايفه غلات‏‌اند كه از نواصب‏ هستند.»[حدیقه الشیعه، ج 2، ص 752] بنابر نقل مقدس اردبیلی، برخی از گروه‌های صوفیه به سبب عقاید باطل مورد نکوهش علمای بزرگ شیعه واقع شده‌‌اند.

پی‌نوشت:
مقدس اردبیلی، حدیقه الشیعه، انصاریان، قم، 1383، ج 2، ص 752