پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ نه تنها اجماع شیعه و عقیده‌ی مذهب شیعه بر آن است که حضرت مهدی از فرزندان امام حسن عسکری (علیه السّلام) که در سال 255 هجری به‌دنیا آمده و افراد زیادی نیز آن حضرت را زیارت کرده‌اند، بلکه بسیاری از علمای اهل سنت نیز در این موضوع با شیعه اتفاق نظر دارند؛ که در این مقاله برآنیم تا نام برخی از آن‌ها را همراه با متن سخنانشان ارائه نماییم:

الف) مسعودی شافعی صاحب مروج الذهب؛ علی بن حسین مسعودی، یکی از بزرگان شافعی مذهب در کتاب معتبر «مروج الذّهب» تصریح به ولادت حضرت مهدی کرده است: «در سال 260 هجری ابومحمد حسن بن علی... در زمان خلافت معتمد و در سن 29 سالگی از دنیا رفت. او پدر مهدی منتظر است که امام دوازدهم از دیدگاه مذهب دوازده امامی به‌شمار می‌رود.»[1]

ب) یحیی بن سلامه حصکفی؛ ابوالفضل یحیی بن سلامه بن حسین حصکفی، یکی از بزرگان اهل سنت است که وجود حضرت مهدی را مسلّم گرفته و درباره آن حضرت و سایر اهل بیت (علیهم السّلام) شعر سروده است؛ ابن کثیر دمشقی سلفی پس از نقل غزل طولانی از او می‌نویسد: «پس از این غزل، به مدح اهل بیت (علیهم السّلام) و ائمه دوازده‌گانه پرداخته و می‌گوید: ای کسی‌که از من درباره محبت اهل بیت (علیهم السّلام) سؤال می‌کنی که آیا آشکارا به آن اقرار می‌کنم یا منکر می‌شوم، بدان! هرگز انکار نمی‌کنم، محبت آنان با گوشت و خون آمیخته و محبت آنان هدایت و رشد است. مقصود از اهل بیت، حیدر، حسنین و... یازدهمین آنان حسن است که پس از او محمد فرزندش خواهد آمد، که اکنون غائب است. گمان نکنید من رافضی، خارجی یا فاسدم؛ مذهب من شافعی است و در دیدگاهش تأیید شده و من در اصل و فرع از او پیروی می‌کنم و هر که خواهان هدایت است از من پیروی کند... .»[2]

ج) فخر رازی شافعی؛ فخر الدین رازی، مفسّر نامدار اهل سنت در کتاب «الشجرة المبارکة» در شرح حال امام عسکری (علیه السّلام) می‌نویسد: «امام حسن عسکری (علیه السّلام) دو پسر و دو دختر داشت. یکی از دو پسر او صاحب الزمان است و دیگری موسی که در زمان حیات پدرش از دنیا رفت و دخترانش یکی فاطمه و دیگری ام‌موسی بود که هر دو در زمان حیات پدرشان از دنیا رفتند.»[3]

د) این اثیر جزری؛ ابن اثیر جزری، در کتاب «الکامل فی التاریخ» تصریح می‌کند، امام عسکری (علیه السّلام) فرزندی به نام «محمد» داشته است: «در سال 260 هجری حسن بن علی (علیهما السّلام)... از دنیا رفت. او ابومحمد عسکری یکی از امامان دوازده‌گانه مذهب امامیه است. او پدر محمد است که شیعیان منتظر او در سرداب سامرا هستند.»[4]

ه) محی الدین عربی؛ علامه شعرانی در کتاب «الیواقیت والجواهر» به نقل از محی الدین عربی گوید: «عبارت شیخ محی‌الدین در باب حوادث سال سی‌صد و شصت و شش هجری چنین است: بدانید که از خروج مهدی گریزی نیست، امّا پس از آن‌که ظلم و جور سراسر زمین را فرا گیرد و اگر یک روز از عمر دنیا باقی مانده باشد، آن روز، طولانی خواهد گردید تا آن خلیفه‌ی الهی ظهور نماید و زمین را پر از عدل و داد سازد. همو که از خاندان پاک پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) از فرزندان فاطمه (علیها السّلام) جدّش حسین بن علی بن ابی‌طالب (علیهم السّلام) و پدرش حسن عسکری فرزند علی النقی (علیهما السّلام) است... .»[5]

پی‌نوشت:

[1]. «الإمام الثّانی عشر و فی سنة ستّین و مائتین قبض أبو محمّد الحسن بن علیّ بن محمّد بن علیّ بن موسی بن جعفر بن محمّد بن علیّ بن الحسین بن علیّ بن أبی طالب علیهم السّلام) فی خلافة المعتمد، و هو ابن تسع و عشرین سنة، و هو أبو المهدیّ المنتظر، و الإمام الثّانی عشر عند القطعیّة من الإمامیّة.» مروج الذّهب، أبو الحسن علی بن الحسین بن علی المسعودی، دارالنشر، ج 2، ص 124.
[2]. «ثمّ خرج من هذا التّعزّل إلی مدح أهل البیت و الأئمة و الإثنی عشر رحمهم الله: وسائلی عن حبّ أهل البیت؛ هل أقرّ إعلانا بن أم أجحد ـ هیهات ممزوج بلحمی و دمی؛ حبّهم هو الهدی و الرّشد ـ حیدرة و الحسنان بعده؛ ثمّ علیّ وابنه محمّد ـ و جعفر الصّادق وابن جعفر؛ موسی و یتلوه علیّ السّید ـ أعنی الرّضیّ ثمّ ابنه محمّد؛ ثمّ علیّ وابنه المسدّد ـ والحسن الثّانی و بتلو تلوه؛ محمّد بن الحسن المفتقد ـ... فلا یظنّ رافضی أنّنی؛ وافقته أو خارجی مفسد... ـ والشافعیّ مذهبی مذهبه؛ لأنّه فی قوله مؤیّد ـ إتبعته فی الأصل والفرع معا؛ فلیتّبعنی الطّالب المرشد ـ إنّی بإذن الله تاج سابق؛ إذا ونی الظالم ثمّ المفسد.» البدایة و النهایة، أبوالفداء إسماعیل بن عمر بن کثیر القرشی، مکتبة المعارف، بیروت، ج 12، ص 239.
[3]. «أمّا الحسن العسکریّ الإمام علیه السّلام فله إبنان و بنتان، أمّا الإبنان فأحدهما صاحب الزّمان عجل الله فرجه الشریف، و الثّانی موسی درج فی حیاة أبیه و أما البنتان ففاطمة درجت فی حیاة أبیها، و أمّ موسی درجت أیضا.» الشجرة المبارکة فی أنساب الطالبیة، فخر الدین محمد بن عمر التمیمی الرازی الشافعی، ص 78.
[4]. «و فیها توفّی الحسن بن علیّ بن محمّد بن علیّ بن موسی بن جعفر بن محمّد بن علیّ بن الحسین بن علیّ بن أبی طالب. و هو أبو محمّد العلوی العسکریّ و هو أحد الأئمة الإثنی عشر علی المذهب الإمامیّة، و هو والد محمّد الّذی یعتقدونه المنتظر بسرداب سامرّا و کان مولده سنة اثنتین و ثلاثین و مائتین.» الکامل فی التاریخ، شیبانی، دار الکتب العلمیة، بیروت، ج 6، ص 249.
[5]. «و عبارة الشّیخ محیی الدّین فی الباب السّادس و السّتین و ثلاثمائة من الفتواحات: واعلموا أنّه لا بدّ من خروج المهدیّ (علیه السّلام)، ولکن لا یخرج حتّی تمتلئ الأرض جورا و ظلما فیملؤها قسطا و عدلا، و لو لم یکن من الدنیا إلّا یوم واحد طوّل الله تعالی ذلک الیوم حتّی یلی ذلک الخلیفة، وهو من عترة رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) من ولد قاطمة رضی الله عنها، وجدّه الحسین بن علیّ بن أبی طالب، ووالده حسن العسکری ابن الإمام علیّ النّقیّ... .» الیواقیت و الجواهر فی بیان عقائد الأکابر، الإمام العارف الربانی عبدالوهاب الشعرانی، ج 2، ص 127.