پایگاه جامع فرق، ‌ادیان و مذاهب_ از جمله فضائل منحصر بفرد مولا علی (علیه السلام)، ماجرای حدیث رایت(پرچم) است. بعد از آنکه ابوبکر و عمر در جنگ خیبر کاری از پیش نبردند، پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود که: «لاعطین الرایة غدا رجلا یحب الله و رسوله و یحبه الله و رسوله یفتح الله علی یدیه لیس بفرار.[1] همانا فردا این پرچم را به مردی خواهم داد که خدا و رسولش را دوست دارد و خدا و رسولش هم او را دوست دارند. خدا خیبر را به دست او می‎گشاید. او هرگز نمی‎گریزد.» و فردای آن روز، این علی بن ابی‌طالب بود(علیه السلام) که پرچم به او داده شد و مصداق کلام پیامبر(صلی الله علیه و آله) قرار گرفت.

اما آیا چنانچه وهابیت به تبع ابن حزم می‎گویند درست است که : «وَهَذِه صفة وَاجِبَة لكل مُؤمن وفاضل.[2] و این صفتی واجب برای هر مومن و فاضلی است.» و یا اینکه این ماجرا فضیلتی خاص برای مولا علی (علیه السلام) است؟ جواب فوق العاده واضح است، چراکه اگر این صفت، فضیلت خاصی نبود، بیان آن توسط رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) و اهتمام صحابه به اینکه مصداق این حدیث گردند، لغو بوده است. طبق احادیث متعدد اهل سنت، صحابه آن شب را در حالی به صبح آوردند که آرزو داشتند که فردا به آن منزلت بزرگ نائل گردند. بخاری می‎نویسد: « فَبَاتَ النَّاسُ لَيْلَتَهُمْ أَيُّهُمْ يُعْطَى، فَغَدَوْا كُلُّهُمْ يَرْجُوهُ.[3] پس مردم آن شب را در فکر اینکه پرچم به چه کسی داده خواهد شد، خوابیدند و صبحگاهان همگی آرزوی آن را داشتند.» مسلم نیز در صحیح خود از عمر بن الخطاب نقل می‎کند که: « ما أحببت الإمارة إلا يومئذ.[4] امارت و رهبری را دوست نداشتم مگر در آن روز!»

همچنین وقتی معاویه سعد را مجبور به دشنام و لعن به علی (علیه السلام) می‎کند و او امتناع می‎نماید، معاویه علت را جویا می‎شود. سعد در پاسخ می‎گوید، علت امتناع من سه چیز است که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) به علی گفته است و اگر یکی از آن سه، برای من بود، آن را بیشتر از شتران سرخ مو، دوست می‎داشتم. و بعد حدیث منزلت، حدیث مباهله و حدیث رایت را بیان می‎کند که: «وَسَمِعْتُهُ يَقُولُ يَوْمَ خَيْبَرَ: لأُعْطِيَنَّ الرَّايَةَ رَجُلاً يُحِبُّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيُحِبُّهُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ . قَالَ فَتَطَاوَلْنَا لَهَا فَقَالَ: ادْعُوا لِى عَلِيًّا. فَأُتِىَ بِهِ أَرْمَدَ فَبَصَقَ فِى عَيْنِهِ وَدَفَعَ الرَّايَةَ إِلَيْهِ فَفَتَحَ اللَّهُ عَلَيْهِ.[5] و شنیدم که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) روز خیبر فرمود: پرچم را به دست مردی خواهم داد که خدا و رسولش را دوست دارد و خدا و رسولش نیز او را دوست دارند. بنابراین همه آرزوی آن را داشتیم تا اینکه پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: علی (علیه السلام) را صدا بزنید. پس علی (علیه السلام) را در حالیکه چشم درد داشت آوردند. پس آب دهان مبارشک را به چشم او زد و پرچم را به دستش داد. پس خداوند به دست او فتح و پیروزی مقرر فرمود.

بنابراین حدیث رایت فضیلتی خاص برای علی (علیه السلام) و سند حقانیت و محبوبت او نزد خدا و رسول اوست.

پی‌نوشت:

[1]. ابن هشام، السيرة النبوية: ج3، ص797، القاهرة: مكتبة محمد علي صبيح وأولاده.
[2]. ابن حزم الأندلسي، الفصل في الملل والأهواء والنحل: ج4، ص116، القاهرة: مكتبة الخانجي.
[3]. بخاری، صحیح بخاری: ج4، ص60، المحقق: محمد زهير بن ناصر الناصر، دار طوق النجاة.
[4]. مسلم النيسابوري، صحيح مسلم: ج ٧ ص 121 ح ٦١١6 ، بيروت: دار الفكر.
[5]. مسلم النيسابوري، صحيح مسلم: ج ٧ ص ١٢٠ ح ٦١١٤ ، بيروت: دار الفكر.