محتوای این کتاب، سوره هیکل و الواح دیگر است از میرزا بهاء در 360 صفحه 15 سطری در سنه 1308 هجری مطابق سنه ی 48 بابی چاپ شده است.

در این کتاب عبارت های عجیب و غریبی از جهت معنی پیدا می شود مثلا می گوید: ان السماء اثر رفعتی و الارض اثر سکونی و الساعة التی اخذت داهیتها العباد انها اثر قدرتی المهیمنة علی العالمین و السحاب اثر حرکتی و الاریاح مرسلات من کلمتی و الایات بامری البدیع تالله ان الشمس اثر وجهی المشرق المنیر و السکر الذی تری الناس فیع انه اثر خشیتی ... الخ- خدا می گوید: آسمان اثر بلندی و زمین اثر ساکن شدن منست و ساعتی که داهیه ی آن مردم را فرا گرفته است (ساعت ظهور باب یا بهاء) اثر توانائی و ابر اثر حرکت منست و بادها فرستاده می شوند به کلمه من آیات به سبب امر بدیع من ظاهر می شوند و قسم به خداوند که آفتاب اثر چهره تابنده ی من و این مستی که مردم را فرا گرفته است اثر خشیت من می باشد. [1]

از این عبارت ها معرف و حقائق تازه ای کشف می شود که بوسیله پیغمبر قرن نوزدهم ظاهر شده است، اول زمین ساکن است، دوم خدا سکون و حرکت دارد. سوم خدا ترس و خشیة پیدا می کند. و ظاهرا خدا در موقع فرستادن این آیات در حال خشیة و اضطراب بوده است.

آغاز کتاب، هذه سورة الهیکل قد جعلها مرآت اسمائه بین السموات و الارض و جعلها آیة ذکره بین العالمین هو الابدع الابهی سبحان الذی نزل الایات لقوم یفقهون... الخ.

از سبک و کیفیت کتاب معلوم می شود که این الواح مانند قرآن از جانب خداوند متعال و کلمات و آیات او است، ولی جناب میرزا در بعضی جاها از این قسمت غفلت کرده و روی همان فطرت خود از زبان و جانب خود خطاباتی به دیگران نوشته است. [2]

و نسخه خطی دیگر از این کتاب به زین المقربین (از خصیصین اصحاب میرزا بهاء از جهاتی با این مطبوع تفاوت دارد، می نویسد: فرغ من کتابته کاتبه المسکین حرف الزاء فی یوم العلاء من شهر الجمال من سني الوهاج من الواحد الثانی 29 بابی من ظهور نقطة البیان روح ما سویه فداه مطابقا للثالث من جمادی الاولی 1294 من الهجرة النبویة و هذه هی النسخة السابعة التی وفقنی الله لکتابتها فی ارض الحدباء. [3]

حسینعلی نوری که خود را پیامبر قرن نوزدهم می داند سوره نازل می کند و در آن وقت پیامبر بزرگ اسلام کتابی دارد به نام قرآن که بین سوره هایی که در قرآن آمده و سوره های حسینعلی نوری زمین تا آسمان فرق است و مانند روز مشخص است که آیات قرآن وحی الهیست، اما آیات حسینعلی ساخته دست بشر در حد متوسط است.

پی نوشت:

1- کتاب مبین، صفحه 284

2- محاکمه و بررسی باب و بهاء جلد 2 صحفه 281 و 282

3- کتاب مبین، آخر کتاب