پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب - مرحوم آیت الله اراکی(ره) می‌فرمودند: مرحوم آخوند ملامحمدکبیر، قطعه زمینی در اطراف سلطان آباد اراک داشتند که درآن، زراعت می‌کرد و نان‌ سال اهل وعیال خود را از آن زمین بدست می‌آورد. یک وقت که حاصل زمین خرمن کرده بود و در دشت، خرمن‌های دیگری نیز وجود داشت، کسی عمداً یا سهواً آتش روشن می‌کند، باد می‌وزد و آتش به خرمن‌ها می‌افتد و خرمن‌ها  یکی پس از دیگری می‌سوزد.

شخصی‌‌ نزد آخوند کبیرمی‌رود و می‌گوید: چرا نشسته‌ای! نزدیک است خرمن شما آتش بگیرد. آخوند کبیر تا این سخن را می‌شنود عبا و عمامه‌اش را می‌پوشد و قرآن به دست بر سر خرمن می‌رود و رو به آتش می‌ایستد و خطاب به آن می‌گوید: ای آتش! این نان اهل و عیال من است، تو را به این قرآن قسم می‌دهم این خرمن را نسوزانی. در حالی که تمام خرمن‌های دیگرخاکستر شده بود این یک خرمن سالم ماند! هرکس می‌آمد و می‌دید، انگشت حیرت به دندان می‌گزید و متحیر می‌شد که چطور این خرمن سالم مانده است. [1]

آری قرآن کتابی است که در مقابل عظمت و بزرگی آن، همه هستی سر تعظیم فرود می‌آورند و تسلیم محض می‌شوند چنانکه در سوره حشر می‌خوانیم که خداوند می‌فرماید: اگر این قرآن را بر کوه نازل می‌کردیم هر آینه می‌دیدی که از شدت خشوع متلاشی می‌شد. [۲] 

یعنی هیچ چیزی در مقابل قرآن نمی‌تواند بی‌تفاوت باشد از این رو امیر بیان حضرت امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) در تعریف و وصف قرآن می‌فرماید: آگاه باشید! همانا این قرآن پند دهنده‌ای است که نمی‌فریبد، و هدایت کننده‌ای است که گمراه نمی‌سازد، و سخن‌گویی است که هرگز دروغ نمی‌گوید. کسی با قرآن همنشین نشد مگر آنکه بر او افزود یا از او کاست،  در هدایت او افزود و از کوردلی و گمراهی‌اش کاست.

آگاه باشید! کسی با داشتن قرآن، نیازی ندارد و بدون قرآن بی‌نیاز نخواهد بود. پس درمان خود را از قرآن بخواهید، و در سختی ها ازقرآن یاری بطلبید، که در قرآن درمان بزرگ‌ترین بیماری ها یعنی کفر و نفاق و سرکشی و گمراهی است، پس به وسیله قرآن خواسته‌های خود را از خدا بخواهید، و با دوستی قرآن به خدا روی آورید، و به وسیله قرآن از خلق خدا چیزی نخواهید، زیرا وسیله ای برای تقرب بندگان به خدا، بهتر ازقرآن وجود ندارد.

آگاه باشید! که شفاعت قرآن پذیرفته، و سخنش تصدیق می‌گردد، آن کس که درقیامت، قرآن شفاعتش کند بخشوده می‌شود، و آن کس که قرآن ازاو شکایت کند محکوم است، در روزقیامت ندا دهنده‌ای بانگ می‌زند که: «آگاه باشید! امروز هر کس گرفتار بذری است که کاشته و عملی است که انجام داده، جز اعمال منطبق با قرآن.» [3]

حال با این وصف و بیانی که حضرت امیر (علیه‌السلام ) از قرآن فرمودند آیا جای شکر نیست!؟ و اینکه پیشانی به خاک گذاشته و در مقابل خداوند مهربان و حکیم برسجده بیافتیم، که چه نعمت بزرگی را به بندگانش عطا فرموده است؟ که نشان از مهر بی حد و اندازه خداوند است!!

عارف کامل آیت الله سعادت پرور (پهلوانی )تهرانی می‌فرمایند: ای عزیزان من! قرآن کتابی است به صورت مثال آمده، این الفاظ به حقایقی اشاره می‌فرماید، هر که را به قدر معرفت و شناسایش چیزی و معنایی، مفهوم شود؛ و برای هرکس در هر مقام و منصبی که باشد هادی و راهنماست. [4]

آری عظمت و جلالت قرآن بر کسی پوشیده نیست و هر کس که اندک تاملی در قرآن کرده به این گفتار اعتراف کرده و با تمام وجود در مقابل قرآن احساس عجز و ناتوانی کرده است. برای نمونه یکی از این افرادی که در مقابل قرآن، زانوی عجز و ناتوانی بر زمین زده و لب به وصف قرآن در حد خودش زده، نویسنده معروف انگلیسی توماس کارلایل (نویسنده کتاب قهرمانان) است.

او می‌نویسد: وقتی که ما وجه بلاغت قرآن مجید را اندیشه و تامل می‌کنیم، با قطع نظر از اینکه این کتاب مبارک وحی الهی است، می‌بینیم که قرآن از حیث لفظ و ترکیب، بلیغ ترین کتاب است که به زبان عربی تدوین شده؛ زیرا اسلوب آن از جهت ترسیل و تشجیع و غیره، موافق بالاترین ذوقی است که قرن‌ها سال بین اهل لسان انتشار داشته و قرآن به اعلی مدارج بلاغت و فصاحت گرد آمده و این کتاب مملو از مثال‌های روشن و آشکار و درستی و راستی و بار دانش‌های تازه و بدیع است.

هیچ کس قرآن را با تامل و اندیشه نمی‌خواند مگر اینکه می‌بیند حقایق جوهری به ذات خود نزد وی آشکار و ظاهر است.  به این معنا که قرآن وابسته به اصلی حقیقی و پیوسته به مبدأی عالی و مقدس است. این نکته واضح است که هر کلام حقیقی و درست، در دلها نفوذ و تسلطی به خصوص دارد و حق آن است که تمام کتب در برابر قرآن،  حقیر و کوچک‌اند و این کتاب از هر گونه عیب و نقص و اصول ناپسند، پاکیزه و مبرا است. [5]

منابع:

۱/ به نقل ازروزنامه پرتو

۲/ سوره حشر، آیه ۲۱

۲/ نهج البلاغه، ترجمه دشتی / خطبه ۱۷۶

۴/ رساله وصایا، آیت الله سعادت پرور (پهلوانی)

۵/ تاریخ قرآن، ابوعبدالله مجتهد زنجانی، ترجمه ابوالقاسم سحاب (خدمات اسلام به اروپا)عطایی اصفهانی