پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عبدالحمید خطاب به ثبت‌نام کنندگان چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری گفت که باید با برنامه وارد شوند؛ وی گفت: «آیا این‌ها برنامه‌ای برای حل این مشکلات دارند؟ هر کسی که مسئولیتی را می‌خواهد قبول کند، باید دید چه اندازه به این مسئولیت فکر کرده است».[1]

ممکن است سخن او از این باب باشد که چون این دوره، ناگهانی رخ داده و برایش از مدت‌ها قبل آماده نشده بودند، آمادگی این افراد را کم بداند؛ زیرا مانند چنین رخدادی در صدر اسلام اتفاق افتاد و پس از رحلت پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله، عده‌ای از انصار جمع شدند که از مردم مدینه فردی را انتخاب کنند؛ در این بین سه نفر از مهاجرین نیز خبردار شده و به این جلسه رفتند و توانستند یکی از خود را به آنها تحمیل کنند. پس از این اتفاق بود که خلیفه اول اهل‌سنت این انتخاب را ناگهانی دانست[2] و از خلیفه دوم اهل‌سنت نقل شده كه بيعت ابوبكر ناگهانی بوده، خدا مسلمانان را از شرش حفظ کرد و از اين به بعد اگر كسی مثل اين كار را كرد، او را بكشيد.[3]

در ادامه خطاب به نامزدهای انتخابات می‌گوید: «ما در گذشته به هر کسی از اصلاح‌طلبان یا اصول‌گرایان رأی داده‌ایم، از آن‌ها وعده گرفته‌ایم که تبعیض‌ها، مشکلات ملی و مذهبی حل شود، اما بعد عزمی ندیده‌ایم و معلوم شد که از دستشان کاری ساخته نیست. ... مهم است که رئیس‌جمهور اختیاراتی داشته باشد و بتواند تغییراتی ایجاد کند تا رضایت مردم را حاصل کند. ... کشور رئیس‌جمهوری می‌خواهد که تمام دست‌ها را از سر منابع ملی قطع کند و تمام امتیازات کشور را به ملت برگرداند. اگر رئیس‌جمهور نتواند این کارها را بکند، هرگز نمی‌تواند موفق شود». در قسمتی از خاطره وی از آقای ظریف هم آمده است: «وزیر امور خارجه گفت که کل اختیارات دست ما نیست و ما یک طرف قضیه هستیم، اگر طرف‌های دیگر این لیست را تأیید کنند، ما می‌توانیم، وگرنه هیچ کاری از دست ما برنمی‌آید».[4]

این اتهام عبدالحمید به نظام است که کسی یا کسانی هستند که اجازه کار به رئیس‌جمهور نمی‌دهند. طبق قانون اساسی، رئیس‌جمهور دومین مقام کشور است و مقام بالاتر از او، رهبر انقلاب است. این تهمت به مقام معظم رهبری نمی‌چسبد که ایشان مانع اقدامات اجرایی کشور می‌شوند. اتفاقاً گاهی مورد انتقاد قرار می‌گیرند که چرا شما در امور اجرایی دخالت نمی‌کنید و مشکلات اقتصادی را حل نمی‌کنید؟!

در پاسخ به این پرسش، رهبر انقلاب فرمودند: «رهبری نمی‌تواند در تصمیم‌گیری‌های موردیِ دستگاه‌های گوناگون دولتی مدام وارد بشود و مدام بگوید این باشد، این نباشد؛ این نمی‌شود. نه قانون این اجازه را می‌دهد، نه منطق این اجازه را می‌دهد. دستگاه‌ها مسئولینی دارند؛ اگر چنانچه یک مسئولی در یک موردی اشتباهی دارد، ... خب وظیفه مجلس است و باید مجلس استیضاح کند؛ یا اگر چنانچه کار، کار غلطی است، در دولت بایستی مورد مداقّه قرار بگیرد؛ رئیس‌جمهور بایستی مانع بشود و جلویش را بگیرد. این‌جور نیست که حالا این همه دستگاه‌های اجرایی هستند و هر کدام هم دارند یک تصمیمی می‌گیرند؛ رهبری نگاه کند ببیند کدام درست است، کدام غلط است و بگوید آقا، این درست است، آن غلط است؛ این جوری نمی‌شود. این، هم خلاف قانون است، هم ناممکن است، هم نامعقول است؛ معقول نیست. وظیفه رهبری آن‌جایی است که احساس کند یک حرکتی دارد انجام می‌گیرد که این حرکت، مسیر نظام را دارد منحرف می‌کند. اینجا وظیفه رهبری است که بیاید در میدان و به هر شکلی که ممکن است بِایستد و نگذارد؛ ولو مورد جزئی باشد».[5]

رهبر انقلاب، دخالت در امور اجرایی را از دیگر مسئولین هم اشتباه دانسته و نمایندگان مجلس را از دخالت در عزل و نصب‌ها برحذر داشتند. این تهمت به نظام است که این همه در انتخابات هزینه می‌کند و فردی منتخب مردم می‌شود که سیاست خاصی برای حل مشکلات جامعه دارد، ولی به او اجازه پیاده کردن این سیاست‌ها داده نشود. 

پی‌نوشت:
[1]. سخنان عبدالحمید در ۱۸ خرداد ۱۴۰۳.
[2]. «ألا وإني قد وليتكم ولستُ بخيركم. ألا وقد كانت بيعتی فلتة.» [أنساب الأشراف، بلاذری، ج۱، ص۲۵۵] «آگاه باشيد من فرمانرواى شما شده‌ام ‌با اينكه بهترين شما نيستم‌؛ آگاه باشيد كه بيعت من ناگهانی و نسنجيده بود».
[3]. شرح نهج البلاغة، ابن‌أبی‌حدید، ج۲۰، ص۲۱. «وأشتهر من قول عمر:‌ كانت بيعة ابي‌بكر فلتة، وقى الله شرها؛ فمن عاد إلى مثلها فاقتلوه؛ وهذا طعن فی العقد، وقدح فی البيعة الأصلية».
[4]. سخنان عبدالحمید در ۱۸ خرداد ۱۴۰۳.
[5]. بیانات رهبر انقلاب در دیدار جمعى از دانشجویان، ۱۲ تیر ۱۳۹۵.