پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عبدالحمید در هفته قبل از انتخابات ترجیح داد به جای بحث در این مورد، به بحث علمی بپردازد و بحث سیاسی نکند. وی در بحث علمی خود، به طور مفصل به مخالفت با اعدام پرداخت و گفت، اعدام‌های دوران پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسند؛ او بزرگ‌ترین مدرک خود برای مخالفت با «اعدام» را عملکرد پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله و خلفای راشدین و امیرالمؤمنین علیه‌السلام عنوان کرد و گفت، حضرت علی علیه‌السلام حتی یکی از اسیران جنگی را هم نکُشت.

عبدالحمید گفت: «متأسفانه اعدام‌ها در کشور بسیار زیاد شده‌اند که افراد با اتهامات گوناگون، ... و اتهام‌های سیاسی اعدام می‌شوند. این اعدام‌ها نه تنها سبب نگرانی همه ملت ایران شده، بلکه تمام ملت‌های دنیا و جهانیان از این اعدام‌ها تکان خورده‌اند. چون این اعدام‌ها مخفی نمی‌مانند و رسانه‌ای می‌شوند و این سبب می‌شود که علیه کشور ما تبلیغات صورت گیرد و ما خیرخواه کشور هستیم و نمی‌خواهیم چیزی علیه کشور ما تبلیغ شود که سبب بدنامی دین، ملت، حاکمیت و کشور بشود. بنده در گذشته نیز پیرامون اعدام‌ها بسیار صحبت کرده‌ام».[1]

وی در یک هفته قبل از انتخابات مشخص نکرد که بالاخره نظرش در مورد شرکت در انتخابات چیست؟ هفته قبل، دم از دلسردی مردم و انگیزه نداشتن آنان برای شرکت در انتخابات زد[2] و این هفته گفت که به جای بحث سیاسی، قصد دارد بیشتر بحث علمی کند.

او به جای اینکه موضع خود را نسبت به انتخابات روشن کند، صلاح دید که مخالفت خود را با نظام اسلامی، به صورت غیر مستقیم مطرح کرده و به منتقدین خود بگوید که بحث وی، سیاسی نبوده و بحث علمی انجام داده است؛ در حالی که این بحث (مخالفت با اعدام) بیش از اینکه علمی باشد، سیاسی است و عملاً مخالفت با حکومت جمهوری اسلامی است.

همچنین طرح بحث در مورد یک حکم فقهی که در شیعه و اهل‌سنت، اختلافی است،[3] حتی در بین اهل‌سنت و فرقه حنفی نیز اختلاف وجود دارد، در سخنرانی عمومی، کاری اشتباه و غیر علمی است.

مطرح کردن این بحث فقهی، در جایی که هیچ اثری بر آن مترتّب نیست، توسط کسی که در جایگاه چنین اظهارنظری نیست، چه معنا دارد؟ این سخنان تنها می‌تواند مخاطبین عبدالحمید را در مخالفت با نظام مستحکم‌تر کرده و خوراک تبلیغاتی علیه نظام به رسانه‌های معاند بدهد.

در بحث‌های فقهی، حتی در منابع اهل‌سنت، پس از استشهاد به آیه قرآن و روایات نبوی، نظرات علما مطرح می‌گردد و با دلیل، اقوالی که مورد قبول نیست، مورد نقد قرار می‌گیرد؛ عبدالحمید در جمع عده‌ای از طرفداران و هم‌کیشان خود که سواد حوزوی ندارند، یکی از قوانین کشور اسلامی را با نقل یک آیه و ادعایی در مورد تاریخ صدر اسلام، مورد نقد قرار می‌دهد. حکم وی را حتی همه حنفی‌ها نیز نمی‌پذیرند،[4] چه برسد به اینکه با این سخنان بخواهد، قانون مصوب یک کشور را تغییر دهد.

بنابراین، سخنان عبدالحمید علمی نبوده و مخالفت با حکومت و گرایش سیاسی خود را در قالب بحث علمی مطرح کرده و خواسته وانمود کند که احکام اجرا شده در حکومت اسلامی با اسلام سازگار نیست؛ در حالی که نظر وی مخالف تاریخ صدر اسلام و عمل خلفای اهل‌سنت و نیز مخالف نظر علمای اسلامی است.[5]

پی‌نوشت:
[1]. سخنان عبدالحمید در 4 اسفند 1402.
[2]. «القای دلسردی به مردم توسط عبدالحمید»
[3]. اصل این بحث، نشانه اختلاف بین عبدالحمید به نمایندگی اهل سنت با نظام اسلامی ایران به عنوان شیعه است.
[4]. «آیا در مذهب حنفی، تنها برای قصاص، اعدام صورت می‌گیرد؟»
[5]. «آیا خلفای سه گانه اهل سنت، اعدام می‌کردند؟»