پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب- قرن هاست مجادله‌ بشری بودن یا به عبارت دیگر الهی نبودن کتب مقدس مسیحیان، بین پیروان مسیحیت و اسلام در جریان است. مسلمانان معتقدند کتب کنونی تورات و انجیل نمی تواند از جانب خدا و وحی باشد؛ مواردی می توان یافت که نشان می دهد حداقل بخش هایی از این کتاب از گزند تحریف گران(عمدا یا سهوا) در امان نمانده است. در مقابل، عوام مسیحیان و کشیشان تبشیری که اعتقاد راسخی به الهامی بودن کتابشان دارند سخت بر موضع خود پافشاری کرده و معتقدند هیچ خطایی در کتاب مقدس نمی توان یافت!

در این مجال برآنیم تا اثبات کنیم ادعای مسلمانان به حقیقت نزدیک تر است و این ادعا را با ذکر نمونه ای از متن مقدس مسیحیان به کرسی خواهیم نشاند.
بدیهی است که نباید هیچ کدام از بخش های کتابی که برایش ادعای بی عیبی می شود، با هم در تعارض و یا ناهمخوانی داشته باشند. اگر غیر از این بود، بدون شک عامل انسانی در کار بوده و کتابی که انسان در آن دست برده باشد از درجه اعتبار به عنوان منبع الهی ساقط خواهد شد.

انجیل متی که مخاطب آن یهودیان است و به جهت دعوت آنها به ایمان به مسیح نگاشته شده داستان یهودا بعد از لو دادن مکان مسیح را چنین می نویسد: «در آن هنگام، چون یهودا تسلیم کننده او دید که بر او فتوا دادند، پشیمان شده، سی پارة نقره را به روسای کهنه و مشایخ رد کرده گفت، گناه کردم که خون بی‌گناهی را تسلیم نمودم. گفتند، ما را چه، خود دانی!پس آن نقره را در هیکل انداخته، روانه شد و رفته خود را خفه نمود. امّا روسای کهنه نقره را برداشته، گفتند، انداختن این در بیت‌المال جایز نیست زیرا خونبها است.پس شورا نموده، به آن مبلغ، مزرعه کوزه‌گر را بجهت مقبره غُرباء خریدند.  از آن جهت، آن مزرعه تا امروز بحَقْلُ الدَّم مشهور است. آنگاه سخنی که به زبان ارمیای نبی گفته شده بود تمام گشت که سی پاره نقره را برداشتند، بهای آن قیمت کرده شده‌ای که بعضی از بنی‌اسرائیل بر او قیمت گذاردند. و آنها را بجهت مزرعه کوزه‌گر دادند، چنانکه خداوند به من گفت.»(متی 27)
اما وقتی منشا این سخن را پی می گیریم، خواهیم یافت که این سخن نه از ارمیای نبی بلکه از زکریای نبی است: «و به‌ ایشان‌ گفتم‌: اگر در نظر شما پسند آید مزد مرا بدهید والاّ ندهید. پس‌ به‌ جهت‌ مزد من‌، سی‌ پاره‌ نقره‌ وزن‌ کردند و خداوند مرا گفت‌: آن‌ را نزد کوزه‌گر بینداز، این‌ قیمت‌ گران‌ را که‌ مرا به‌ آن‌ قیمت‌ کردند. پس‌ سی‌ پاره‌ نقره‌ را گرفته‌، آن‌ را در خانه‌ خداوند نزد کوزه‌گر انداختم‌.»(زکریا، 11_12) این نشان دهنده این است که نسخه ای که در دست متی بوده مطلب فوق را در کتاب ارمیا داشته و کاتبان عهد قدیم جای آن را عمدا تغییر داده و در کتاب زکریا ذکر کرده اند. اما آنچه که در کتاب ارمیای نبی در مورد نقره ذکر شده این جمله است: «پس‌ مزرعه‌ای‌ را که‌ در عناتوت‌ بود از حَنَمْئیل‌ پسر عموی‌ خود خریدم‌ و وجه‌ آن‌ را هفده‌ مثقال‌ نقره‌ برای‌ وی‌ وزن‌ نمودم‌.»(ارمیا 32: 8) و هیچ ارتباطی با ادعای انجیل متی ندارد.

خلاصه اینکه برخی آیاتی که امروزه در کتاب مقدس مسیحی آمده است، توسط نویسندگان این کتب جابجا شده. البته گرچه این جابجایی تاثیری در الهیات مسیحی نداشته اما اَقلّ برداشت این است که کاتبان این کتب، منعی برای خود از جهت تغییر آیات قائل نبوده اند و چگونه می توان به چنین کتابی که به وضوح تغییر در آن شاهدیم، معتبر دانست؟