پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ وحدت و انسجام از مسائل مهم و مورد تأکید دین اسلام است که در آیات قرآن و احادیث ائمه به آن سفارش شده و در مقابل، تفرقه و اختلاف نهی شده است. بر همین اساس امام خمینی (رحمةالله‌علیه) به این مسئله اساسی توجه داشت و به وحدت ملّی در داخل کشور و بین عموم مردم و به انسجام اسلامی بین ملّتهای مسلمان سفارش کرده‌اند.

امام خمینی (رحمةالله‌علیه) در بیانات خود به برادری و برابری تمام اقشار در حقوق و قانون اساسی نیز اشاره کرده‌اند که این تساوی و برابری تأکید اسلام است. در اسلام، همه نژادها با هم برابرند؛ پس حقوق مساوی دارند و گروهی برتر از گروهی دیگر نیست، مگر به تقوا و پرهیزگاری.

امام خمینی (رحمةالله‌علیه) در خصوص حفظ وحدت ملّی، خطاب به اقلیتهای قومی که دشمنان سعی داشتند بین آنها با بقیه مردم ایران جدایی بیندازند، سخنانی ایراد فرمودند؛ ایشان در مورد همبستگی مردم آذربایجان با ملّت ایران می‌فرمایند: «آذربایجان با ملّت ایران یکی است و ملّت آذربایجان و ملّت ایران، دو تا نیست همه یکی هستند. اسلام به گردن همه ما حق دارد؛ ما باید حق اسلام را ادا کنیم. ادا کردن حق اسلام به این است که تفرقه در بین خودمان نباشد. آنهایی که می‌خواهند ایجاد تفرقه کنند را از خود برانید. توطئه‌هایی که از شرق و غرب در ایران دارد سرچشمه می‌گیرد، نگذارید که گسترش پیدا کند. مردم آذربایجان نگذارند اختلاف در میان ملّت حاصل بشود. ... اسلام بین همه افراد مسلمین را عقد اخوت بسته است؛ مؤمنین را برادر خوانده است. شما برادرها پشتیبان هم باشید. نکند که دشمنان اسلام بخواهند با  طریقهای مختلف تفرقه بیفکنند بین شماها و دیگران.»(1)

همچنین خطاب به مردم کردستان نیز توصیه کردند که فریب گروههای تفرقه افکنی که شعار نژادپرستی را مطرح می‌کنند، نخورند؛ زیرا در اسلام، همه نژادها و همه مسلمانان با هر زبانی که داشته باشند، برادر و برابرند و اسلام با نژادپرستی مخالف است.

ایشان فرمودند: «مردم کردستان و دیگرانی که در آن نواحی هستند، گول این گروهکها (حزب دموکرات و گروهک کومله) را نخورید. اینها نغمه‌ای بلند کردند، بر خلاف قرآن مجید و بر خلاف اسلام؛ نغمه نژادپرستی. طرح اینکه کرد، لر، فارس اینها باید از هم جدا باشند و هر یک مستقلاً برای خود چیزی داشته باشند، همان چیزی است که اسلام آمده است آن را از میان بردارد.»(2)

پی‌نوشت:
1. امام خمینی، صحیفه امام، ج11، ص40.
2. همان، ج6، ص192.