پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در میانه اغتشاشات شهریور و مهر ماه 1401 در ایران که به بهانه درگذشت مهسا امینی در مرکز آموزشی گشت ارشاد آغاز شد، عناصر تشکیلات بهائیت تلاش کردند در آتش فتنه و آشوب بدمند. در این میان یکی از پیج های تشکیلات بهائیت با انتشار پستی از زنی سر برهنه، ایستاده بر برج آزادی، اغتشاش گران را به تلاش برای آزادی ایران فراخواند.(1)

اما به راستی عناصر تشکیلات بهائیت چگونه به اسم آزادی پیروان خود و عموم مردم را به تقابل با حاکمیت می کشانند در حالی که پیامبرنمای بهائیت از آزادی خواهی به شدّت نهی کرده و آن را به مثابه فتنه ای خاموش نشدنی تشبیه کرده است!

او با حیوانی و فریبکارانه دانستن شعار آزادی، آن را مایه خروج انسان از دایره وقار و ادب معرفی و نوشت: «انّ الحریة تنتهی عواقبها إلی الفتنة الّتی لاتخمد نارها...؛ (2) قطعاً عواقب آزادی به فتنه و آشوبی ختم می شود که آتش آن فرو نمی نشیند؛ بدانید که مظاهر آزادی مطالع آزادی و مظاهر آن حیوان است و سزاوار است انسان پیرو سنت هایی باشد که از گمراهی نجاتش دهد و به فریب کاران زیان رساند؛ قطعاً آزادی انسان را از جایگاه ادب و متانت خارج می کند و او را از فرومایگان قرار می دهد».

با این حال اگر در دیدگاه بهائیت آزادی مساوی با حیوانیت است و از انسانیت آدمی را دور می کند، پس پیامبرنمای بهائیت آزادی را در چه می دید؟! با نگاهی مجدد به متون پیامبرنمای بهائیت در می یابیم که او آزادی را در پیروی از دستوراتش می دانست: «قُل الحریّة في اتباع أوامری لو أنتم من العارفین...؛ (3) بگو آزادی در پیروی از فرمان های من است. اگر شما از عارفین باشید، اگر مردم پیروی کنند، آنچه را که ما نازل کردیم برای ایشان از آسمان وحی، هر آینه خود را در آزادی محض خواهند یافت.»

اما به راستی اگر آزادی در پیروی از اوامر پیامبرنمای بهائیت است، آیا او اعتراض به حاکمین را از مصادیق آزادی می دانست؟! با مراجعه به کتاب اقدس بهاء درمی یابیم که حق اعتراض به حاکمین از بهائیان نهی شده و اعتراض به حکومت مساوی با آزادی نیست: «لَیسَ لِأحَدٍ أن یَتَعَرَّضَ عَلی الَّذین یَحکُمون عَلی العِباد دَعُوا عِندَهُم و تَوَجَّهوا إلی القُلوب؛(4) بر هیچکس جایز نیست به حاکمان بر مردم اعتراض کند؛ امور را به حاکمین واگذارید و به قلب ها توجه کنید.»

در نتیجه پیامبرنمای بهائیت آزادی اعتراض به حکومت ها را از مصادیق حیوانیت می دانست! با این حال چگونه رهبران سازمانی که پیامبرنمایش آزادی اعتراض به حکومت ها را مساوی با حیوان بودن می دانست، به خود اجازه می دهند به اسم آزادی، پیروان و مردم ایران را به اغتشاشات و براندازی ترغیب کند؟!

پی‌نوشت:
(1). به نقل یکی از پیج های اینستگرامی تشکیلات بهائیت.
(2). حسینعلی نوری، اقدس، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 117-116، بند: 123.
(3). همان.
(4). همان، ص 93، بند 95.