پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از "نو زَرتشتیان" مدتی پیش مدعی شد:

محمد، در دوران نوجوانی و جوانی، به همراه کاروان‌های قریش برای تجارت به شام (که جزو قلمرو روم شرقی بود) سفر می‌کرد. در یکی از این سفرها، کشیش کلیسای بُصری، دریافت که محمد، فردی توانمند است که می‌تواند عرب‌ها را متحد کرده و برای حمله به ایران آماده کند. این گونه، محمد دست نشانده حکومت روم شرقی شد. آیات ابتدائی سوره‌ روم، نشان می‌دهد که محمد متحد روم بوده است!

پاسخ:

- در اسناد تاریخی آمده است که محمد (صلی الله علیه و آله) در کودکی، نوجوانی و جوانی، چند سفر تجاری به شام داشتند. بله و در آن سفرها، برخی کشیشان مسیحی که نکته‌سنج، آگاه و هوشیار بودند، متوجه شخصیت متعالی محمد (ص) شدند. تا اینجای مسئله کاملاً درست است. اما اینکه حکومت روم شرقی از محمد (ص) حمایت کرده باشد یا پیامبر، دست نشانده‌ی بیزانس (روم شرقی) بوده باشند، ادعایی است که هیچ سند تاریخی ندارد. بلکه حاصل توهّمات یک لجبازِ کم‌عقلِ کینه‌ای است.

- علاوه بر اینکه این دروغ (که پیامبر اعظم، دست نشانده‌ی حکومت روم شرقی بوده) سند تاریخی ندارد، دلایل، شواهد و قرائنی روشن وجود دارد که نشان می‌دهد محمد (صلی الله علیه و آله) به همان اندازه که حکومت ساسانیان را طاغوت می‌دانستند، حکومت بیزانس را نیز طاغوت می‌دانستند. قرآن، عقائد کلیسای مسیحیت را غُلُوآمیز و نادرست می‌خواند (سوره نساء، آیه 171). قرآن، باور مسیحیان (از جمله عقیده رسمی حکومت روم شرقی) که "مسیح پسر خداوند است" را مصداق کُفر خوانده و معتقدان به آن را لعنت کرده است.(سوره توبه، آیه 30) چگونه ممکن است محمد (ص) دست نشانده‌ی رهبرانِ سیاسی و مذهبی روم شرقی باشد، و در عین حال، آنان را لعنت کند؟ حتی پیامبر اعظم، بر ضد حکومت روم شرقی وارد جنگ شدند! جنگ موته در سال 8 هجری،[1] و جنگ تبوک در سال 9 هجری.[2] فی الواقع، محمد (ص) هیچ گاه با ارتش ایران، رویارو نشدند، بلکه دو بار با ارتش روم شرقی، رودررو شدند. پس چگونه ممکن است پیامبر، دست نشانده روم شرقی بر ضد ایران بوده باشد؟!

اما درباره آیات سوره روم، داستان از این قرار است که در اوائل ظهور اسلام، وقتی پیامبر در مکه بودند، بین حکومت ساسانی و امپراتوری روم شرقی، نبردی رخ داد که در آن نبرد، ساسانیان پیروز شدند. پس از این اتفاق، آیه‌ای نازل شد و پیروزی روم شرقی بر حکومت ساسانیان در آینده‌ی نزدیک را خبر داد: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ، الم، غُلِبَتِ الرُّومُ، فِي أَدْنَى الْأَرْضِ وَهُمْ مِنْ بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَيَغْلِبُونَ، فِي بِضْعِ سِنِينَ لِلَّهِ الْأَمْرُ مِنْ قَبْلُ وَمِنْ بَعْدُ وَيَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ.[روم/1-4] به نام خداوند رحمتگر مهربان، لف لام ميم، روميان شكست‏ خوردند، در نزديكترين سرزمين ولى بعد از شكستشان به زودى پيروز خواهند گرديد. [فرجام] كار در گذشته و آينده از آن خداست و در آن روز است كه مؤمنان از يارى خدا شاد مى‌گردند.»
در واقع، آن کسی که شُبهه کرده بود، مدعی است که پیامبر اسلام و عموم مسلمانان از پیروزی روم شرقی در آینده‌ی نزدیک، ابراز خوشحالی کردند، پس پیامبر اسلام، دست نشانده‌ی روم شرقی بوده است! در پاسخ می‌گوییم که اولاً به دلایلی که توضیح دادیم، این ادعای دست نشاندگی، یک دروغ ابلهانه است که فقط بر زبان یک سبک‌مغز جاری می‌شود. ثانیاً آیه می‌فرماید که امور عالم (چه قبل و چه بعد) به دست خداست و هنگامی که امر خداوند جاری شود، در آن روز مؤمنین خوشحال خواهند شد. در حقیقت، این آیه نمی‌گوید که مؤمنین از پیروزی روم بر ایران خوشحال می‌شوند! بلکه می‌فرماید در آینده، مؤمنین از پیروزی خودشان خوشحال خواهند شد و دیدیم که چنین هم شد و مسلمین بر هر دو حکومت ساسانی و بیزانس پیروز شدند.

پی‌نوشت:

[1]. جعفر مرتضى العاملى‌، الصحیح من سیرة النبی الأعظم، قم: دار الحدیث‌، 1426ه.ق، ج 19، ص 280.
[2]. جعفر سبحانی، تاریخ اسلام: زندگانی پیامبر خاتم (ص)، قم: نشر خرّم، 1379، ص 307-308.