پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از مهم‌ترین اشتراکات عرفان‌های نوظهور، تلاشی است که رهبران این عرفان‌ها برای سکوت پیروانشان در مقابل ظلم انجام می‌دهند. ترویج چنین عقیده‌ای در میان مردم جهان، دقیقاً همان چیزی است که جوامع سرمایه‌داری غربی و لابی‌های صهیونیستی برای جلوگیری از مبارزات مردمی و استثمار تمامی مردم جهان بدان احتیاج دارند. از میان عباراتی که رهبران عرفان‌های نوظهور در جهت سکوت در مقابل ظلم بیان کرده‌اند به  چند مورد اشاره می‌شود.
فالون دافا می‌گوید: «وقتی کسی به شما ناسزا گفته یا لگد می‌زند، فقط لبخندی بزن و به او بگو ادامه بده تو در این مدت داری به من تقوا می‌دهی و من تکه‌ای از آن‌را به تو بر نخواهم گرداند.»[1]
همچنین در آهیمسا که اولین مرحله از مرتحل هشت‌گانه یوگا بوده و از آن تحت عنوان پرهیز از خشونت نام برده می‌شود، آمده است«آزار رساندن به کسی که قصد آزار و اذیت شما را داشته باشد، ممنوع است و دلیل آن هم، جلوگیری از موجبات آزار و اذیت فرد ظالم و عدم سلب شدن آرامش افراد مظلوم عنوان شده است!»[2]
باید گفت، اصطلاح آزار نرساندن در یوگاسوتره، نوعی سکوت در مقابل ظالم و پذیرش ظلم بوده و به راحتی زمینه تسلط افراد و گروه‌هایی را که به دنبال تضییع حقوق ملت‌ها هستند، فراهم می‌کند. 
وین دایر،[3] یکی از سردمداران معنویت‌های نوظهور است، در عباراتی عجیب پیرامون مبارزه با تروریسم می‌گوید: «به جای این‌که بر ضد تروریسم و جنگ اعلام انزجار کنید، طرفدار صلح باشید... اگر شما بر ضدّ چیزی باشید و با آن دشمنی نمایید، نفاق و اختلاف در ضمیر شما نقش خواهد بست... بر ضدّ هر چیزی که بایستید، همان چیز بر ضدّ شما خواهد ایستاد.»[4]
همانطور که در این عبارات کاملاً مشهود است، وین دایر تلاش کرده است تا با سفسطه، مبارزه با تروریسم را چیزی غیر از صلح طلبی معرّفی کند؛ این در حالی است که یکی از مقدّمات فراهم کردن صلح، مبارزه با افراد یا گروه‌هایی است که صلح را تهدید کرده و مروج رشد تروریسم هستند. 
در قرآن و روایات اسلامی، ظلم کردن و سکوت در برابر ظالم، به شدت مورد نکوهش قرار گرفته است. خداوند در قرآن می‌فرماید: «قُلْ قَدْ جَاءَكُمْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِي بِالْبَيِّنَاتِ وَبِالَّذِي قُلْتُمْ فَلِمَ قَتَلْتُمُوهُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ[آل‌عمران/183]؛ بگو که پیش از من رسولانی آمده و برای شما هر گونه معجزه آورده و این را هم که خواستید آوردند، پس اگر راست می‌گویید چرا آن پیامبران را کشتید؟!»  در این آیه، افرادی که در قتل پیامبران، مشارکت مستقیم نداشتند، به عنوان قاتلان پیامبران معرفی شده‌اند؛ امام صادق(علیه‌السلام) در تفسیر این آیه فرموده‌اند: «این اتهام وارده به بنی‌اسرائیل به دلیل آن بود که نسل‌های بعدی نیز حاضر نشدند قتل انبیاء را محکوم نموده و از آن اعلان برائت کنند.»[5] یعنی در برابر ظلم موجود سکوت کردند. همچنین در روایتی از امام علی(علیه‌السلام) آمده است: «کسی که ظلم می‌کند، و کسی که با او همکاری دارد و کسی که بدان رضایت دارد، (هرسه) شریک‌اند.»[6]
همچنین در آیاتی دیگر آمده است «... وَ قَدْ خابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْماً[طه/111]، ... و هر که بار ستم بر دوش کشد، نومید می‌گردد.»، «... أَلا لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ [هود/18]، ... آگاه باشید که نفرین خدا بر ستمگران است.»
حال از سرمداران معنویت‌های کاذب، باید پرسید، کدام افراد و گروه‌ها از سکوت در برابر ظلم سود می‌برند؟ بیچارگان و مظلومان، یا سرمایه‌دارن صهیونیست؟ آیا این قبیل معنویت‌ها هدفی جز تکمیل پازل صهیونیسم جهانی در رسیدن به اهداف ضد انسانی دارند؟
بنابراین،  یکی از اهداف مهم استکبار جهانی، تشکیل و حمایت از معنویت‌هایی است که آن‌ها را در رسیدن به اهداف چپاول‌گرایانه، یاری و کمک برساند.

پی‌نوشت:

[1] . هنگجی لی، شوآن فالون، ص ۳۹.
[2]. سوامی ساتیاناندا، یوگاسوتره، فصل دو، بند34.
[3]wayne.w.dyer.
[4]. وین‌دایر؛ درمان با عرفان، شرکت سهامی انتشار، ص 228.
[5]. عیاشی، محمدبن مسعود، تفسیرالعیاشی، نشرالمطبعة‌العلمیة، ج‏۱، ص۲۰۹.
[6]. ابن بابویه، محمدبن علی، الخصال، نشر جامعه مدرسین، ج‏1، ص۱۰۷.