پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از کارهای استکبار معطل کردن دولت و ملت ماست. این کار جز خسته کردن ملت نتیجه‌ای ندارد. وقتی ملت خسته شدند می‌توانند آن آرمان‌های انقلابی را از آن‌ها بگیرند.

خسته شدن ملت با وعده‌های سر خرمن اتفاق می‌افتد. عوامل ایرانی نیز وقتی چشمشان به دست خارجی باشد، بازیچه آن‌ها قرار می‌گیرد. در این چندسال اخیر ما شاهد همچین مسئله‌ای بوده‌ایم. از سال 92 تا 94 وعده‌ی امضای معاهده برجام داده شد و مذاکرات صورت گرفت. مردم نیز هر روز با پیگیری اخبار منتظر دست گشایش غرب برای برطرف کردن تحریم‌ها بودند. خبرها دنبال شد و روز موعود فرا رسید و برجام با امضای 6 کشور به همراه ایران به توافق رسید.

ملت و دولت منتظر انجام عملی از طرف غرب بودند که می‌دیدیم هر چندوقت یکبار ایران به دلایلی غیرهسته‌ای توسط دولت وقت یعنی اوباما تحریم می‌شد. دوباره مردم را منتظر گذاشتند که آیا در انتخابات آمریکا شخصی که خواهد آمد، موافق با برجام است یا خیر؟ سپس ترامپ آمد و تحریم‌ها هر روز بیشتر و بیشتر شد تا این‌که آمریکا از برجام خارج شد. وقتی آمریکا خارج شد، کشورهای اروپایی تنها ماندند، سپس مردم را منتظر عمل اروپا گذاشتند. از آن‌جا که اروپا حاضر نمی‌شود بدون آمریکا اقدامی کند وعده‌های پوچ در این زمان به ایران داد که هیچ‌کدام عملی نشد.

سپس مردم را معطل 13 آبان 1399 یعنی انتخابات آمریکا گذاشتند و از چندین ماه قبل منتظر شدند که چه کسی رأی می‌آورد! این شخص آیا موافق برجام است یا نه؟ بعد از روی کار آمدن بایدن طرفی که وعده می‌دهد جایگاهش تغییر کرد و این دولت ایران بود که می‌گفت تا فلان زمان باید در وین به توافق برسیم. این خلاصه‌ای بود از عملکرد هشت ساله دولت که بیان شد.

فرسایشی کردن صحنه برای ملت ایران ترفندی بود که غرب می‌خواست انجام دهد. دولت نیز فریب غرب را خورده و مردم را 8 سال منتظر گشایشی اقتصادی قرار دادند. دولت نگاهش صرفا به این توافق بوده است و صحنه حضور در داخل و تکیه بر توان داخلی و اقتصاد مقاومتی را رها کرده است.

حال فرض کنید فردی منتخب مردم در سال 92 شخصی بود انقلابی که با کار جهادی و تکیه بر جوانان متخصص و منابع عظیم داخلی کشور را در این مدت اداره می‌کرد. شخصی که برنامه‌های کاربردی برای اشتغال‌زایی، مسکن، حمایت از تولید و رفع تورم دارد. این شخص می‌توانست ده‌ها سال کشور را جلو بیاندازد و پیشرفت دهد. با انتخاب صحیح می‌توان علاوه بر پیشرفت کشور رضایت عمومی نیز ایجاد کرد.