پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از قالب‌های تبلیغ مسیحیت، بشارت انفرادی‌ست که در مقابل بشارت گروهی که در اماکن مذهبی مسیحی مانند کلیساها انجام می‌شود، قرار دارد. در بشارت انفرادی مبلّغ در هر محیطی که مناسب دید می‌تواند مخاطب خود را با پیام مسیحیت آشنا کند (بخوانید طعمه قرار دهد). این مدل تبشیر در ایران از اهمیت بالایی برخوردار است و از آنجایی که کلیسایی برای تبلیغ و تبشیر مسیحیت وجود ندارد، مسیحیان تبشیری در کنار تبشیر توسط رسانه‌هایی که در اختیار دارند، از این روش، بسیار استفاده می‌کنند. در علت استفاده از این روش، یکی از کشیشان جریان تبشیری مزایایی بر می‌شمرد، جهت اطلاع خوانندگان و آشنایی با روش‌های تبشیر ذیلا 4 مورد را که از کتابی برای تربیت مبشران و ضربه زدن به اسلام تألیف شده، از نظر می‌گذرانیم:

- محدودیت‌های مکانی و جغرافیایی در روش بشارت انفرادی وجود ندارد؛ بشارت انفرادی را در همه‌جا می‌توان انجام داد. برای مثال: در محل كار، در خانه‌ها، بيمارستان، مدارس، دانشگاه‌ها، پارك‌ها، در هواپيما، قطار، اتوبوس، تاكسی، در بيابان، در خيابان، در فروشگاه‌ها و مغازه‌ها، در كوه، كنار رودخانه، پشت بام، زيرزمين، استخر، سونا، زندان، قبرستان، مطب دكتر، سالن آرايش، مجالس ترحيم، جشن‌ها و عروسی‌ها و بسياری از جاهای ديگر. در همه‌ی جاهایی كه به آنها اشاره شد انسان‌ها حضور دارند.

- محدودیت زمانی وجود ندارد؛ مقصود اين است كه بشارت انفرادی را می‌توان در تمام طول ٢٤ ساعت به صورت شبانه‌روزی انجام داد. از صبح تا شب و از شب تا صبح. بنابراين، دقت كنيد كه بشارت انفرادی را در زمان‌ها و شرايط مختلف و زمان‌های گوناگون انجام دهيد. اما در جلسات بشارتی يا بشارت‌های عمومی، محدوديت زمانی وجود دارد زيرا در زمانی مشخص يا در روزهای خاصی از هفته برگزار می‌شوند. در اين موارد اگر كسی توانست به كليسا بيايد، آمده است و هر كس هم نتوانست بيايد، گويا ما هيچ روش ديگری برای كمك به او نداريم. به نظر می‌آيد پيام ما برای اين گروه اين است كه به دليل نيامدن شما به كليسای ما و اينكه فرصت شنيدن پيام انجيل را نداشتيد، لطفاً ديگر تشريف ببريد جهنم!

- محدودیت طبقاتی، اجتماعی و قومیتی وجود ندارد. اين روش ما را از محدوده‌ی قومی، نژادی، زبانی، طبقاتی و اجتماعی بيرون آورده و دنبال هر كس از هر گروه، تفكر و قشری می‌توانيم برويم و پيغام خوش را به گوش او برسانيم. اين گروه‌ها می‌توانند شامل بی‌دين و دين‌دار، فقير و ثروتمند، با سواد و بی‌سواد، بيمار و سالم، زيبا و زشت، بزرگ و كوچك و همه اقوام و زبان‌ها و هر نوع شخصيتی با هر نوع تفكری كه بيرون از كليسا و محتاج نجات عيسای مسيح هستند، بشود. در بشارت‌های كليسايی و عمومی، ما فقط با افرادی كه كليسا می‌آيند در ارتباط هستيم. آيا نبايد چاره‌ای اساسی برای اكثريت قريب به اتفاق افرادی كه شايد هيچوقت به كليسا نيايند بیانديشيم و يا نبايد پيغام كليسا را به محل زندگی و كسب و كار و خانه‌های افراد انتقال دهيم؟

- ارتباط دو طرفه بین مبلغ و مخاطب. در این روش ارتباط زنده دوطرفه بین مبشر و مخاطب برقرار می‌شود؛ در چنين ارتباطی است كه شناخت كافی از نيازهای شخصی به وجود می‌آيد. عواملی چون حواس‌پرتی و پراكندگی افكار و به اصطلاح عاميانه "رودربايستی" در چنين ارتباطی كمتر وجود دارد. در ارتباط خصوصی مزاحمی وجود ندارد. قلب‌ها به روی يكديگر باز می‌شود، اعتماد متقابل به وجود می‌آيد، صميميت و يكدلی ايجاد می‌شود و ترس‌ها و خجالت‌ها فرو ريخته می‌شود. شخص وقتی تنهاست آزادتر درباره‌ی احتياجات خود صحبت می‌كند و در نتيجه آسانتر می‌توان در او نفوذ كرد و سريعتر نيز می‌توان نتيجه‌گيری لازم را به دست آورد. ولی در ارتباطات جمعی هيچوقت چنين نتايجی به دست نمی‌آيد.[1]

پی‌نوشت:

[1]. اهمیت بشارت انفرادی، هایک هوسپیان مهر، شورای كليساهای ايرانی همگام، خلاصه‌ای با اندکی تغییر، از صفحات 8-21